
.jpg)
موضوعات: کتابت آیه شریفه سلامُ عَلی موُسی و هارون به خط رقاع. سوره صافات، آیه 120.
صاحب اثر: ابوالفضل رنجبران
شاخه هنری: خوشنویسی و گرافیک
زمان خلق اثر: 1403
نوع خط: خط رقاع
.jpg)
موضوعات: کتابت آیه شریفه سلامُ عَلی موُسی و هارون به خط رقاع. سوره صافات، آیه 120.
صاحب اثر: ابوالفضل رنجبران
شاخه هنری: خوشنویسی و گرافیک
زمان خلق اثر: 1403
نوع خط: خط رقاع
.jpg)
موضوعات: کتابت آیه شریفه سلامُ عَلی موُسی و هارون به خط رقاع. سوره صافات، آیه 120.
صاحب اثر: ابوالفضل رنجبران
شاخه هنری: خوشنویسی و گرافیک
زمان خلق اثر: 1403
نوع خط: خط رقاع

موضوعات: کتابت آیه شریفه سلامُ عَلی موُسی و هارون به خط رقاع. سوره صافات، آیه 120.
صاحب اثر: ابوالفضل رنجبران
شاخه هنری: خوشنویسی و گرافیک
زمان خلق اثر: 1403
نوع خط: خط رقاع
.jpg)
موضوعات: کتابت آیه شریفه سلامُ عَلی موُسی و هارون به خط رقاع. سوره صافات، آیه 120.
صاحب اثر: ابوالفضل رنجبران
شاخه هنری: خوشنویسی و گرافیک
زمان خلق اثر: 1403
نوع خط: خط رقاع
معرفی خط رقاع و کاربرد آن
خط رِقاع
رِقاع(نامهها، مکتوبها، نوشتههای مختصر)خطی است که بر اثر نیاز به تندنویسی و مختصر نوشتن در مکاتبات(رقعهها) به کار میرفته است. خط رقاع از توقیع به وجود آمده و به همین سبب از آسانی و روانی برخوردار است. میرعلی هروی در رسالۀ مداد الخطوط گفته است: (... باریکِ توقیع را رِقاع نامید از برای آنکه در آن وقت رقعهها را به آن خط مینوشتهاند).
در عین حال که صورتها و شکلهای حروف رقاع در حالت مفرد و مرکب شبیه ثلث و توقیع است، حرکت گردش قلم در رقاع آزادتر از ثلث و توقیع، و برخلاف ثلث ملایم و سریع است. خطی است تمام دور و کمتر از یک ششم سطح در آن وجود دارد. حروف آن پُر و فربه و تداخل در آن مرسوم نیست بلکه فاصله ای منظم در نوشتن آن رعایت میشود.
کاربرد خط رقاع
خط رقاع نیز بیشتر در سرلوح سورهها، و نیز صفحۀ پایانی قرآنها و کتابها برای ذکر تاریخ و نام بزرگان و کاتب به کار میرفته و در ایران و کشورهای اسلامی رواج داشته است.
میرزا حبیب اصفهانی در صفحۀ 60 تذکرۀ خط و خطاطان، ابوالفضل احمد بن محمد (ابن الخازین) را واضع خطوط توقیع و رقاع دانسته است، اما میتوان گفت وی در به کمال رساندن این خطوط نقش بسزایی داشته است و قبل از وی در عهد عباسیان به کار میرفته است.
خط رقاع از جمله خطوط ششگانه در خوشنویسی اسلامی
کلمه «رِقاع» جمع رُقعَه است، به معنی پارهها و نوشتههای مختصر و نیز به معنی صفحه کوچک است. «خط رِقاع» از جمله خطوط ششگانه در خوشنویسی اسلامی است. این خط از خط ثلث مشتق شده است، که اغلب برای مکاتبات خصوصی بر روی کاغذهایی در ابعاد کوچک و یا نگارش کتابها و جزوه های عرفی و غیر مذهبی و داستان ها و حکایت ها رواج داشت است. خط رقاع بر اثر نیاز به تندنویسى و مختصر نوشتن، در نامه نگاری ها بکار مىرفته است. و از نظر تشابه و مقایسه با خط فارسی شبیه خط شکسته نستعلیق در مقابل خط نستعلیق است.
صورت و اشکال خط رقاع به صورت مفرد و در ترکیب مانند خط ثلث و خط توقیع است و شباهت بسیار زیادی به خط توقیع دارد. اختلافات رقاع با توقیع به شرح زیر است:
تفاوت خط توقیع با رقاع بیشتر در درشتی و ضخامت بیشتر حروف نسبت به رقاع است و قوسها نیز کم انحناترند. در خط رقاع دور بیشتر از توقیع است.
در خط رقاع زبانه ی قلم، در تراش کوتاه تر از توقیع است.
حروف رقاع ریزتر و لطیف تر از حروف توقیع نوشته می شود.
در منتصبات رقاع مانند الف و کاف و لام ترویس (سَرک) لزومی ندارد.
پدیدآوردن و یا حداقل سامان دادن و منزهکردن تمامی خطوط ششگانه را از ابتکارات ابن مقله (م، ۳۲۸ ق) میدانند؛ اما در کتاب «الفهرست» اثر ابن ندیم اختراع این خط به ذوالریاستین فضل بن سهل وزیر مأمون عباسی نسبت داده شده است. این خط از خطوط محبوب خوشنویسان عثمانی بود و اصلاحات لازم در آن توسط خوشنویس مشهور شیخ حمدالله الاماسی (م، ۹۲۶ ق) صورت گرفت. این خط به تدریج توسط دیگر خوشنویسان سادهتر شد و به صورت خط رقعه درآمد که امروزه از رایجترین و متداولترین خطوطی است که در سرتاسر دنیای عرب بهکار میرود.
رقاع خطی است گرم و نرم که حرکت قلم در گردش آن آزادتر از ثلث و توقیع و تقریباً تمام آن دور است و کمتر از یک ششم سطح در آن دیده می شود. حرکت قلم در آن سریع و حروف پر و فربه و کوتاه نوشته می شود. و بدین جهت قلم آن مدوّر یعنی دو نیش آن مساوی تراشیده می شود. این خط بیشتر بدون تداخل و تو در تو شدن با فاصله منظم نوشته می شود (گاهی به ضرورت درهم نوشته می شود) و دارای ترکیبی یکنواخت و یکدست و خالص می باشد. این خط بیشتر بدون اعراب و حرکات و تزیینات، و گاهی با اندک تزیین و جزیی حرکات نوشته می شود. رقاع مانند خط إجازه در پایان قرآن و کتاب و تعیین تاریخ و نام امراء و بزرگان و نام نویسنده نیز بکار برده می شده است.
بعضی از خطاطان در اختصار و کوچک کردن کلمات رقاع افراط کرده اند تا جایی که چند حرف را از کلمه ای انداخته و آن را به صورت رمز و اشاره یا علامت در آورده اند، که این کار شایسته نیست و باید خوشنویس تا حد امکان اصول و قوانین خط را رعایت کرده و حذف و تصحیفی درآن روا ندارد.
به طوری که از مکتوبات به دست می آید، این خط در دوران های پییشین در تمام ممالک اسلامی رایج و متداول بوده و پس از رواج إجازه در ترکیه و ممالک عربی متروک شده است ولی در ایران تا کنون معمول و متداول است.
نتیجه گیری
1) خط رِقاع از جمله خطوط ششگانه در خوشنویسی اسلامی است که اغلب برای مکاتبات خصوصی بر روی کاغذهایی در ابعاد کوچک یا نگارش کتابها و جزوات عرفی و غیر مذهبی به غیر قرآن یا ادعیه رواج داشت.
2) پدیدآوردن یا حداقل ساماندادن و منزهکردن تمامی خطوط ششگانه را از ابتکارات ابن مقله میدانند؛ اما در کتاب الفهرست اثر ابن ندیم اختراع این خط به ذوالریاستین فضل بن سهل نسبت داده شدهاست.
این خط از خطوط محبوب خوشنویسان عثمانی بود و توسط خوشنویس مشهور شیخ حمدالله الاماسی (درگذشت: ۹۲۶ ه.ق) اصلاحات لازم در آن صورت گرفت.
این خط به تدریج توسط دیگر خوشنویسان سادهتر شد و به صورت خط رقعه درآمد که امروزه از رایجترین و متداولترین خطوطی است که در سرتاسر دنیای عرب بهکار میرود.
3) کلمه رِقاع جمع رُقعَة است به معنی پارهها و نوشتههای مختصر و به معنی صفحهٔ کوچک است.
4) این خط از ترکیب و تغییر دو خط نسخ و ثلث ایجاد شده و شباهت بسیار زیادی به خط توقیع دارد که بیشتر برای امضاء کردن آثار بهکار میرفت. تفاوت خط توقیع با رقاع بیشتر در درشتی و ضخامت ِ بیشتر حروف نسبت به رقاع هستند و قوسها نیز کم انحناترند.در این خط کلمات جمع تر و فشرده تر شده و بیشتر در عناوین وشرح بر قران ها و ادعیه وقطعات کاربرد دارد و در حد خود خطی واضح و روشن است.
5) خط رقاع بر اثر نیاز به تندنویسی و مختصرنوشتن، در مکاتبان بهکار میرفتهاست و اغلب بر روی کاغذهایی در ابعاد کوچک نوشته میشده یا در نگارش کتابهای عرفی و غیر مذهبی بهکار میرفته است.
از نظر تشابه و مقایسه، جایگاه رقاع در مقابل خطوطی مانند نسخ و ثلث در خطوط ششگانه، شبیه به خط شکسته نستعلیق در مقابل خط نستعلیق در خوشنویسی ایرانی است.
منبع:
فرهنگ معین و فرهنگ دهخدا.
اشنایی باهنرهای سنتی۱/حسین یاوری/دانش جهانگردی/چاپ چهارم ابان ۱۳۸۶.
کتاب خط، خوشنویسی و تاریخچهٔ آن.
در پایان:
جا دارد که از دلسوزی، همراهی و توجه اساتید معظم، متعهد، متدین و مجاهدِ خود در کسوت شاگردی، از زحمات ارزشمند استاد مسعود نجابتی و عبدالرسول یاقوتی، سید حسن موسی زاده، ناصر طاووسی و ابوالفضل خزاعی تقدیر و تشکر نمایم.
شاگرد شما، ابوالفضل رنجبران
© کلیه حقوق متعلق به صاحب اثر و پرتال فرهنگی راسخون است. استفاده از مطالب و آثار فقط با ذکر منبع بلامانع است.