عقل سرخ

عقل سرخ چه می گوید؟

آن چه می خوانید گوشه هایی از کتاب «عقل سرخ» است

حسین، نامی ست، که با شنیدنش، شانه هایمان تکان می خورد و حرارتی در قلب ها به وجود می آید که هرگز قابل توصیف نیست. 1400 سال است که اشک ها و ناله های ما گره خورده است با عاشورا و عواطف و احساسات ما در گروی یک «یا حسین» است. حسین را سینه به سینه، بزرگترها به ما شناساندند و در مجالس روضه، سیره و سنتش را به تصویر کشیدیم؛ اما گاهی غافل می مانیم از واقعیتی که حماسه اش را تا امروز جاودان کرده است. شاید هنوز این «عقل سرخ» را نشناخته ایم.
کتاب را در دست می گیریم و بخشی از مقدمه آن که در پشت کتاب هم نوشته شده را با هم می خوانیم:
«آن چه در دست دارید، مجموعه گفتار (طرحی برای فردا)، دیدگاه های استاد حسن رحیم پور (ازغدی) را بازتاب می دهد. این مجموعه که در برگیرنده سخنرانی های ایشان، با تقریرات دانشجویی، از این جلسات می باشد، محصول نشست های آزاد یا آموزشی، همایش ها و مصاحبه ها و حلقه های نقد و بررسی از سال 1363 تا امروز است. بخش اندکی از مفاد این سخنرانی ها، پیش تر در برخی رسانه های دیداری و شنیداری یا نوشتاری، منتشر شده و بخش عمده آن به تدریج و برای نخستین بار توسط (نشر طرح فردا) منتشر می شود.»
قلم و جنس سخنان حسن رحیم پور، در این مجموعه به گونه ای ست که، صفحه صفحه کتاب، ذهن را به سفری در اعماق تاریخ می برد و مخاطب، گاه خود را در کنار امیرالمؤمنین (ع) حس می کند و گاه به کربلا می رود و معراج سرخ را به تماشا می نشیند و گاه غریبانه در شام و در محیط های نفاق و دستگاه ایمنی ظلم پرسه می زند.
«عقل در عاشورا»، «عاشورا پایان تأویل» و «حسین از مستضعفان می گوید» سه فصل این مجموعه اند که حاصل سه نشست متوالی، در شب های تاسوعا، عاشورا و یازدهم محرم سال 80 هستند و دکتر رحیم پور در برنامه ای زنده- که از شبکه ی اول سیما هم پخش شده- دیدگاه های خود را در ارتباط با حماسه عاشورا بیان می کند و به بررسی آن می پردازد.
بیشتر مباحث مطرح شده تاریخی اند، اما تحلیل هایی که با آن ها تلفیق شده است، اثری ماندگار را در برابر مخاطب قرار می دهد. اثری که هر خواننده ای بعد از عاشورا را از زاویه ای جدید می نگرد و به راحتی از اتفاقات آن نمی گذرد.
بیست و پنجمین چاپ کتاب، مجموعه ای 112 صفحه ای است که در 2000 نسخه منتشر شده است.
... این تاریخ دردناک اسلام است؛ روح اسلام، قربانی کالبدش شد و محتوایش، پیش پای فرم اش، شهید گشت و بنابراین، اسلام با رستم فرخ زاد ایرانی یا «هراکلیوس روم» یا زبان شهادت کافرانه «ابن ابی العوجاء» و کفرگویی امثال او و نظریات «جاثلیق»، زمین گیر نشد. اسلام با روایات جعلی «ابوهریره» «ابودرداء» و با فتوای «کعب الاحبار»، «ابو موسی اشعری» و «شریح قاضی» کشته شد.
سیدالشهدا در کربلا، قربانی تحریف اسلام شد. این روند مسخ مذهب، تفکیک مذهب از حکومت، تفکیک اخلاق از سیاست، حذف «محتوا» و «حفظ شکل» بود که به مبهم و مجهول الهویه کردن اسلام، هزارقرائتی کردنش، تفسیر به رأی قرآن، تحریف دین و منحط کردن اسلام، انجامید و همین، هدف آن هاست؛ از صحنه روزگار برانداختن اسلام، که می دانند ممکن نیست.
منبع: نشریه دیدار آشنا شماره 135