امام حسین علیه السّلام فرمودند:
لِلسَّلامِ سَبْعُونَ حَسَنَةً تِسْعٌ وَسِتُّونَ لِلْمُبْتَدِى وَواحِدَةٌ لِلرّادِّ؛

امام حسین علیه السّلام فرمودند:
مَنْ سَرَّهُ أَنْ يُنْسَأَ فِى أَجَلِهِ وَيُزادَ فى رِزْقِهِ فَلْيَصِلْ رَحِمَهُ؛

امام حسین علیه السّلام فرمودند:
وُجِدَ لَوْحٌ تَحْتَ حائِطِ مَدينَةٍ مِنْ الْمَدائِنِ مَكْتُوبٌ فِيهِ: عَجِبْتُ لِمَنْ اَيْقَنَ بِالْمَوْتِ كَيْفَ يَفْرَحُ؟ وَعَجِبْتُ لِمَنْ اَيْقَنَ بِالْقَدَرِ كَيْفَ يَحْزَنُ؟ وَعَجِبْتُ لِمَنِ اخْتَبَرَ الدُّنْيا كَيْفَ يَطْمَئِنُّ اِلَيْها؛

از امام حسین علیه السلام سؤال شد: چرا خداوند روزه را بر بندگانش واجب کرد؟ حضرت فرمودند:
لِیَجِدَ الْغَنىُّ مَسَّ الْجُوعِ فَیَعُودَ بِالْفَضْلِ عَلَى المَساکینَ؛

امام حسین علیه السلام به مردى که پیش ایشان غیبت مرد دیگرى را کرد، فرمودند:
یا هَذا کُفَّ عَنِ الْغیبَةِ فَاِنَّها اِدامُ کِلابِ النّارِ؛

از از امام حسین (علیه السلام) سؤال شد: چرا خداوند روزه را بر بندگانش واجب کرد؟ امام حسین (علیه السلام) فرمودند:

امام حسین علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللّه َ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبادَةُ التُّجّارِ، وَاِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللّه َ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبادَةُ الْعَبيدِ، وَاِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللّه َ شُكْراً فَتِلْكَ عِبادَةُ الاَْحْرارِ، وَ هِىَ اَفْضَلُ العِبادَةِ؛

امام حسین علیه السّلام در شب عاشورا که لشکر عمرسعد خواست حمله را آغاز کند، به برادرشان حضرت اباالفضل علیه السلام فرمودند:
اِرْجِعْ اِلَیْهِمْ فَاِنْ اسْتَطَعْتَ اَنْ تُؤَخِّرَهُمْ اِلى غَدْوَةٍ وَتَدْفَعَهُمْ عَنّا الْعَشِیَّةَ لَعَلَّنا نُصَلّى لِرَبِّنَا الْلَّیْلَةَ وَنَدْعُوَهُ وَنَسْتَغْفِرَهُ، فَهُوَ یَعْلَمُ اَنِّى قَدْ کُنْتُ اُحِبُّ الصَّلاةَ لَهُ وَتِلاوَةَ کِتابِهِ وَکَثْرَةَ الدُّعاءِ وَالاِسْتِغْفارِ؛

امام حسین علیه السلام به معاویه فرمودند:
وَاعْلَمْ أَنَّ لِلّهِ تَعالى کِتاباً لایُغادِرُ صَغیرَةً وَلاکَبیرَةً اِلاّ اَحْصاها وَلَیْسَ اللّه ُ بِناسٍ لِأَخْذِکَ بِالْظِنَّةِ، وَقَتْلِکَ اَوْلِیاءَهُ…؛

امام حسین علیه السّلام فرمودند:
اَلصِّدْقُ عِزٌّ، وَالْكِذْبُ عَجْزٌ، وَالسِّرُّ اَمانَةٌ، وَالْجِوارُ قَرابَةٌ، وَالْمَعُونَةُ صَداقَةٌ، وَالْعَمَلُ تَجْرِبَةٌ؛