کی می‌شود به حال خرابم دعا کنی نام مرا میان قنوتی صدا کنی عمری است کوچه گرد دیار محبتم شاید دلت بسوزد و شاید و عطا کنی با درد هم نشینم و با غصه هم دمم

امشب رسد از سامره بوی گل نر گس گل‌ها همه چشمند به سوی گل نر گس بگرفته همه خوی به خوی گل نرگس نرگس زده لبخند به روی گل نرگس

بالی برای رفتن تا آسمان بده راهی برای دیدن رویت نشان بده ما مردمان ساده دل این زمانه‌ایم اصلا خودت بیا و دعا یادمان بده

مى‌نشینم چو گدا بر سر راهت اى دوست شاید اُفتد به من خسته نگاهت اى دوست به امیدى که ببینم رخ زیباى تو را مى‎نشینم همه شب بر سر راهت اى دوست گاهگاهى به من زار نگاهى بنما

اين من وَ او بدون شما، ما نمي‌شود با تو سكوت، غرق معمّا نمي‌شود با ديده‌اي كه باز به نامحرمان شده مي‌خواستم ببينمت، امّا نمي‌شود اينجا ميانِ مردم نامردِ شهر ما

لاله‎های نرگس! امشب باغ را زینت کنید باغ را زینت کنید از باغبان دعوت کنید با گل دامان نرجس لحظه‎ای خلوت کنید تا سحر با آن نگار نازنین صحبت کنید صورت حق جستجو در آن نکو سیرت کنید

امشبم دل در فغان آید همی دیده گانم خون فشان آید همی هردم از افلاکیان بر خاکیان مژده می‌آید که جان آید همی بانگ جاءالحق به آواز فصیح

كاشكى آه شب اثر مى‌داشت شب تنهايى‌ام، سحر مى‌داشت كاش تا شهر آرزو، يك چند مرغ جان رخصت سفر مى‌داشت قفسم را، به جانب صحرا

ما را به یک کلاف نخ آقا قبول کن یا ایّها العزیز! أبانا! قبول کن آهی در این بساط به غیر از امید نیست یا ناامیدمان ننما یا، قبول کن از یاد برده‌ایم شما را پدر! ولی

آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد شاید دعای مادرت زهرا بگیرد آقا بیا تا با ظهور چشمهایت این چشم‌های ما کمی تقوا بگیرد