اگر انتخابات با حضور مردم، با اراده مردم، با آزادی کامل مردم و انتخاب آزادانه آنها انجام بگیرد، و بخصوص اگر ان شاء الله در این انتخاب، حداکثر آگاهی از سوی مردم به کار برود، تا اینکه افراد صالح و شایسته...

در جمهوری اسلامی، انتخاب، انتخاب اصلح است؛ نه رقابت انتخابات. این دعواها و رقابت ها، متعلق به دمکراسی های غربی است که از خدا و دین، هیچ چیزی به مشامشان نرسیده است.

ما نمی توانیم بنشینیم تماشا کنیم که رسمی ترین و اطمینان بخش ترین و مورد اعتمادترین دستگاه های نظام جمهوری اسلامی، به خاطر این که یک نفر عصبانی است - به حق یا به ناحق - مورد اهانت قرار بگیرد.

ملت ایران در این انتخاباتی، باید مشت محکمی به دهان تمام بدخواهان خودش در سراسر دنیا بزند و می زند. کاری کنید که دشمن مثل همیشه مأیوس بشود.

نظرات و سلایق شخصی را کنار بگذارید. این که کسی به خاطر تشخیصی که از دین و انقلاب و اسلام و رهبری و ملت و دولت دارد، یک نفر را تقویت کند، یک نفر را رد کند، یک نفر را تضعیف کند، یکی را یک خرده جلو بکشد،...

در بعضی از کشورها که انتخابات ریاست جمهوری به وسیله ی احزاب وجود دارد، مردم حتى آن کاندیدای ریاست جمهوری را نمی شناسند! حزب کاندیدایی را معرفی کرده، مردم هم این کاندیدا را به عنوان رئیس جمهور انتخاب می...

در کمتر کشوری، و شاید بتوانم بگویم که در هیچ کشوری در دنیا، شما پارلمانی به قوت و استقلال مجلس شورای اسلامی ما پیدا نمی کنید.

جمهوری اسلامی، بر دو پایه استوار است: یکی جمهور مردم؛ و دیگری اسلامی؛ یعنی این حرکت مردم، بر پایه ی تفکر اسلام و شریعت اسلامی است

در انتخاب دستگاه اجرایی و رئیس قوه ی مجریه، مردم خودشان دخالت می کنند. حتی در انتخاب رهبر - با این که رهبری یک منصب الهی است و تابع ملاک های الهی و معنوی و واقعی است - باز مردم نقش دارند

رئیس جمهور را - که مجری امور و مدیر و رئیس اداره ی کشور است - مردم با آرای خودشان انتخاب می کنند. هر کسی را که دلشان خواست، انتخاب می کنند. اختیار با مردم است.