جنبش‏هاى اسلامى، در واکنش به استعمار دول اروپایى و در رویارویى با آنها شکل گرفتند و در طول حیات خود، مراحل مختلفى را تجربه کردند. با پیروزى انقلاب اسلامى ایران،

انقلاب اسلامى ایران، اعلان انحطاط تمدن جهان‏گیر غرب و شروعى بر یک رستاخیر جهانى علیه امپراتورى جهانى سرمایه‏دارى بود، که پس از آن، توسعه‏طلبى‏هاى نظام جهانى سلطه

بالاخره مردم تونس توانستند بعد از نیم قرن، شعر شاعر بزرگشان »ابوالقاسم الشابى« را به زبانى بلیغ و قابل فهم براى همه بیگانگانى که به رغم سر دادن شعارهاى دموکراتیک و فلسفه

خاورمیانه بزرگ، یک اصطلاح سیاسى است که توسط دولت بوش ابداع گردید و گاهى وقت ها از آن با عنوان »خاورمیانه جدید« یا »طرح خاورمیانه بزرگ« نیز یاد مى شود.

خیزش هاى مردمى در منطقه خاورمیانه را مى توان همچون زلزله اى سیاسى تعبیر کرد. اگر کسى چند ماه قبل این موضوع را مطرح مى کرد که قرار است چنین حوادثى در منطقه خاورمیانه

وقوع انقلاب اسلامى ایران در سال 1357 بسیارى از معادلات سیاسى بین المللى را برهم زد و بسیارى از اندیشمندان علوم اجتماعى را به شگفتى واداشت؛ زیرا نظام بین المللى که پس از صلح

بخش نخست زندگینامه تفصیلى خودنوشت راشد الغنوشى را در شماره پیش خواندید که از کودکى آغاز شدهو پس از طى دوران تحصیل به دوران دانشجویى در مصر و سوریه

انقلاب تونس، آغازگر زلزله سیاسى جهان اسلام است. براى آشنایى بیشتر با این کشور، زندگینامه ى تفصیلى خودنوشت »راشد الغنوشى« خواندنى ست

تاریخ نشان از آن دارد که مسلمانان عصر رسالت با فقدان ساز و برگ نظامی و با دستی تهی از مال و منال دنیایی، ولی در اثر پای بندی به ارزش های الهی بهترین امت شدند،

بی تردید امروز هیچ تجربه ای شیرین تر و جذاب تر از خیزش و رویش و بازگشت دوباره ی مسلمانان به اسلام در کشورهای خاورمیانه نیست.