رسیدن به اینکه بین اهل انحراف هماهنگی های اعتقادی در مسائل پایه ای و اساسی دیده می شود گویای حقایق مهمّی است که نشان دهنده خیلی از مقاصد ضد ولایت با امامت و

خوشبختانه شخصیتهای علمی شیعی در زمینه ولایت رسائل و آثار بسیاری تدوین فرموده اند که راه هرگونه بهره برداری سوء را برای منحرفان از صراط و درستی مسدود نموده و

بدعت در لغت به معنی نوآور و یا نوآورده می باشد و در اصطلاح دانش کلام و علوم دینی پدید آوردن رسم و آیین و باور تازه در زمینه دین است. رسم و آیین و باوری که ریشه در قرآن و

از همان روزگار که امیری ترسا(165) در رمله ی شام خانقاه بنا نمود، صوفیان از کوه گزینی و غارنشینی برای زندگی دل بریده به اجتماعات بشری روی می آورند. جنبش علمی جنید بغدادی که

آیات قرآن بر این گواهند که تنها دین عند الله «اسلام است به همین اعتبار هرگونه بی اعتنائی به اسلام، بی اعتنائی به حق تعالی» محسوب می شود و چه بسا بی اعتنائی و بی حرمتی به اسلام اگر بازگشتش

صوفیه با اینکه می نویسد: «عبادات فقط باید نسبت به ذات حق باشد و معبودیت منحصر به اوست»(1) ولی باز به اتباع خویش توجه به غیر حق را القاء کرده، آنان را از صمدپرستی به صنم پرستی وادار می کنند.

تا عصر نور علیشاه اصفهانی از روسای فرقه ی نعمة اللهی صحبتی از عشریه در مقابل خمس نبوده است بلکه دستور به پرداخت خمس و زکوة داده اند.

امامان شیعه که هیچگاه در برابر نیرنگ بازان و ملحدان سکوت ننموده، در موارد گوناگون به مقتضای آنچه می بایست صورت می پذیرفته اقدام نموده اند، اصحاب و پیروان را از آنها بر حذر داشته،

صوفیه همانطور که بر خلاف شیعه برای پدیده ولایت بی امامت ارزش قائل است برای «ولی» نیز اهمیت خاص الخاصی قائل بوده گفته اند که «بنی علم وحی دارد و ولی علم سرّ» و

دست اندرکاران فرقه ی نعمة اللهی گنابادی که پیوسته می کوشند برای ایرادها جوابی بیابند در مسیر برخورد کردن با مخالفان هم بی تحریک و کوشش نیستند مراقبند هر کس سخنی،