در سالهای اخیر برنامه‌های درسی ایده‌آلیست‌ها به دلیل فقدان اعتبار به صورت فزاینده ای مورد حمله قرار گرفته است.

یکی از ادعاهای ایده‌آلیست‌ها این است که به رشد منش بیش از حامیان فلسفه‌های دیگر توجه می کنند.

تدوین یک دیدگاه فلسفی و درونی ساختن آن؛ زمانی که کسی عمیقا سرگرم فعالیت فلسفی شود، معمولا یک بازنگری و ارزیابی مستمر از نظام ارزشی، آداب و رسوم اجتماعی، ساختهای قدرت و عقاید تربیتی خواهد داشت.

تعلیم و تربیت، هم با دنیای اندیشه‌ها و هم با دنیای فعالیت‌های عملی سر و کار دارد؛ عقاید خوب به کردار خوب رهنمون می شود و کردار نیکو اندیشه‌های خوب به دنبال دارد.

برای تدوین نگرش فلسفی راه‌های متعددی وجود دارد، اما رعایت برخی ملاحظات به تدوین چنین نگرشی کمک می کند.

کسانی وجود دارند که مدعی اند بین نظامهای فلسفی رسمی و تعلیم و تربیت کاربردی هیچ ارتباط منطقی نمی تواند وجود داشته باشد

همگام با رشد و تحول فعالیت‌های تربیتی، فلسفه‌های مختلف تعلیم و تربیت نیز گسترش یافته است.

تأکید این مقاله بر جامعه پذیری (اجتماعی کردن) عواطف اخلاقی و رفتار اخلاقی در دانش آموزان پیش دبستانی..

در میان طرفداران این نظریه به فیلسوفان و دانشمندان مشهوری مانند زیگموند فروید و برتراند راسل بر می خوریم که شاید به یک معنا از سردمداران این نظریه در قرون اخیر باشند.

در ادامه همین بحث و برای اثبات استقبال نکردن بیشتر کشورها از نظام آموزشی مختلط و حتی مقابله با آن بجاست به نتایج بعضی از تحقیقات در همین زمینه اشاره شود.