بهره گیری پیامبران علیهم السلام از این دو ابزار (انذار و تبشیر) تلویحا اشاره دارد به اینکه مردم اصولا با بیم و امید یا وعده و وعید برانگیخته می شوند.

برخورداری از آخرین معیار همیشه از پیش معلوم نیست، بلکه با تجربه و شهود حاصل می شود.

اسلام برای هر جرم و خطا تنبیه و مجازات درخور آن را ارائه می کند؛ آن هم در صورتی که عوامل دیگر تربیتی - همانند رفق و مدارا و نرمی که با طبیعت و روحیات کودک هماهنگ است - مؤثر نیفتد

رویکرد هدیه، ارائه کننده شیوه است، نه برنامه آموزشی؛ اما چون این شیوه می تواند با مطالب گزینش شده از ادیان گوناگون مورد استفاده قرار گیرد

اکتشاف مطلب با دعوت به نزدیک شدن به مطلب برای وارد شدن در آن عالم از طریق تصور همراه است.

باید از تنبیه های شدید در برابر خطاهای کوچک یا از تنبیه های گروهی برای اشتباهات فردی، به ویژه تنبیه های بدنی، کنایه آمیز و توهین دار خودداری کرد

جایگاه و نقش انذار و تبشیر در نظام تربیتی پیامبران (علیهم السلام) که با طی مأموریت الهی خود، از ابزارهای گوناگونی برای برانگیختن مردم به سوی بعضی از کارها و اجتناب دادن آنان از برخی دیگر، بهره برده اند.

از امام علی علیه السلام آموخیتم که برهه‌ها و لحظه های زندگی همگی و به ویژه دوران نوجوانی و جوانی زودگذر و ابر گونه اند و باید آنها را غنیمت شمرد.

امدادرسانی شناختی در تعلیم و تربیت معمولا هنگامی به خوبی اجرا می شود که مربی در نظر متربی دارای حیثیت و منزلتی برتر باشد و در نتیجه، به سبب این احساس اعتماد و اعتبار، از مربی اثر بپذیرد و به سخنان او گوش...

امروزه مربیان تعلیم و تربیت می گویند: تربیت، حتی تربیت دینی، زیرمجموعه‌های فراوانی دارد.