بیماری که پزشک متخصص او را از روزه گرفتن منع کرده، چنانچه از گفته پزشک خوف ضرر دراو ایجاد شود باید روزه نگیرد.

افراد بیمار که درطبق گفته پزشک نبایند روزه بگیرند اگر از آنچه پزشک گفته اند، بترسد که ضرری به او وارد شود نباید روزه بگیرد و قضای آن را بعدا انجام دهد.

افرادی که خوف از بیماری دارند و یا اینکه با روزه گرفتن بیماری آنها شدت پیدا می کند نباید روزه بگیرند؛ تشخیص ضرر داشتن روزه یا به عهده خود فرد است یا به تشخیص پزشک متخصص و متعهد است.

افراد بیمار که توانایی روزه گرفتن را ندارند و پزشک معالجشان به آنها توصیه کرده که روزه نگیرند، این افراد نباید روزه بگیرند.

یکی از شروطی که باعث صحیح بودن روزه می شود مضر نبودن روزه برای انسان است،

روزه، یعنی نخوردن و نیاشامیدن و ترک برخی دیگر از کارهایی است که اذان صبح تا زمان اذان مغرب برای انجام دستور خداوند روزه بگیرد و روزه از فروعات دین می باشد.

روزه، برای کسی که مضر باشد یا خوف ضرر داشته باشد واجب نیست، این ضرر را باید یا خود فرد تشخیص دهد یا پزشک متعهد و متخصص.

روزه، برای افراد مریض و باردار و سالخورده و برای هر شخصی که روزه گرفتن برای بدن او مضر است حرام است و معمولا این ضرر به تجربه خود فرد یا پزشک متخصص می باشد.

روزه، در صورتی که برای فرد بیمار مضر باشد واجب نیست که روزه بگیرد همچنین برای خانم باردار که خود یا پزشک مورد اطمینان بگوید که روزه مضر است دیگر روزه براو واجب نیست.

نیت روزه از مهمترین نکته در احکام روزه است که باید از نظر مرجع بزرگوار با احکام آن آشنا شویم.