استحکام مربوط به یک اتصال چسبی و یا اتصال آب بندی، در غیاب فاکتورهای خارجی و محیطی، بوسیله ی خواص مکانیکی مواد تعیین می شود که در واقع تشکیل دهنده ی اتصال هستند. علاوه بر این، استحکام بوسیله ی

یک روش متداول برای ایجاد تمایز میان چسب ها، شکل فیزیکی آنهاست. سیستم های چسبی در یک سری اشکال، موجود می باشد. متداول ترین این اشکال، عبارتند از:

چسب های تک جزئی خاصی وجود دارد که عمل آوری آنها از طریق مکانیزم واکنش شیمیایی یون های فلزی، انجام می شود. این یون ها، بر روی زیرلایه حضور دارند و به عنوان کاتالیست عمل می کند. این سیستم های چسب، سیستم...

یکی دیگر از تمایزهای موجود میان چسب ها، روشی است که آنها واکنش می دهند و صلب می شوند. چندین روش وجود دارد که بواسطه ی آنها چسب ها، سخت می شوند:

انواع مختلفی از چسب های تجاری وجود دارد که می توان آنها را برای کاربردهای مختلف، انتخاب کرد. همچنین یک تعداد نامحدود از چسب ها وجود دارد که برای محصولات مهندسی استفاده می شوند. این جایگزین های مخلتف، موجب...

چسب های تک جزئی خاصی وجود دارد که عمل آوری آنها از طریق مکانیزم واکنش شیمیایی یون های فلزی، انجام می شود. این یون ها، بر روی زیرلایه حضور دارند و به عنوان کاتالیست عمل می کند. این سیستم های چسب، سیستم...

سیلان ها افزایش دهنده های چسبندگی تجاری هستند. این مواد به طور متداول برای افزایش چسبندگی میان مواد پلیمری و عوامل غیر آلی، استفاده می شوند. این مواد دارای شکل X_3 Si-R هستند که در اینجا، X یک گروه

وقتی یک محیط خورنده با لبه های اتصال پیوند داده شده، تماس پیدا کند و یک سطح تمیز و فعال ایجاد شود، خوردگی در سطح مشترک چسب و فلز، رخ می دهد. این خوردگی اولیه و نفوذ متعاقب، می تواند چندین شکل

برخی از چسب ها و مواد آب بندی تنها به برخی از زیرلایه ها می چسبند. این مسئله به دلیل انرژی سطحی پایین زیرلایه ها نسبت به چسب ها می باشد. مثلا اتصال پلی اتیلن با اپوکسی از این مشکل، رنج می برد. در این

عمل آوری با شعله حاوی برخورد سطح با یک شعله ی گازی در زمانی کمتر از چند ثانیه می باشد. عمل اوری با شعله موجب می شود تا آلودگی های آلی سطح بسوزند و اکسید شوند. عملیات شعله برای عمل آوری سطحی