آیا این (نعمت‌های بهشتی) از نظر پذیرایی بهتر است یا درخت زقّوم؟ ما آن را برای ستمگران وسیله عذاب قرار دادیم. همانا آن درختی است که در قعر جهنم می‌روید. شکوفه‌اش گویی که سرهای شیاطین است.

به نام خداوند بخشاینده بخشایشگر. سپاس خدای را که پدیدآورنده آسمان و زمین است و فرشتگان را که دارای بال‌های دوگانه، سه گانه و چهارگانه‌اند، فرستادگانی قرار داده است. در آفرینش، هر چه بخواهد

و هنگامی که به کسی که خدا به او نعمت داده بود و تو نیز به او نعمت داده بودی، می‌گفتی: همسرت را برای خود نگه دار و از خدا پروا کن و چیزی را در دلت پنهان می‌کردی که خداوند آشکار کننده آن است و از مردم می‌ترسیدی

و (یاد آر) روزی را که از هر امتی، گروهی از کسانی را که آیات ما را تکذیب می‌کردند، گرد می‌آوریم. پس آنان (در کنار هم) بازداشته می‌شوند. تا چون آمدند، (خداوند به آنها) گوید: آیا شما آیات مرا تکذیب

خداوند نور آسمانها و زمین است. مَثَل نور او همانند چراغدانی است که در آن چراغی است. آن چراغ در بلوری است و آن بلور گویا ستاره‌ای فروزان است که از درخت پر برکت زیتونی افروخته می‌شود که نه

آن گاه که یکی از آنان را مرگ فرا رسد، گوید: پروردگارا! مرا برگردانید، شاید که من در آنچه واگذاشته‌ام کار شایسته انجام دهم. نه چنین است، آن، سخنی است که او فقط گوینده آن است و پیش روی آنها برزخی است تا...

گفتند: هر کس با خدایان ما چنین کرده حتماً او از ستمگران است. گفتند شنیدیم جوانی از آنها سخن می‌گفت که او را ابراهیم گویند. گفتند: او را در برابر دیدگان مردم بیاورید، باشد که گواهی دهند. گفتند: ای

و ما پیش از تو هیچ فرستاده و هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر این که چون آرزو می‌کرد، شیطان در آرزوی او (مشکل) می‌افکند، پس خداوند آنچه را که شیطان القاء می‌کرد، تباه می‌ساخت؛ آن گاه خداوند آیات

«(موسی) گفت: ای سامری، کار تو چه بوده؟ گفت: چیزی را که آنها ندیدند من دیدم، پس مشتی از ردّ پای فرستاده (خدا) برداشتم و آن را انداختم و این چنین نفس من مرا فریب داد. گفت: پس برو که تو را در

برخی از مفسران و لغت‌شناسان درصدد تعیین وجوه معانی نفس برآمده‌اند. طبرسی در مجمع البیان می‌نویسد: نفس در کلام بر سه وجه است: 1. به معنای روح؛ 2. به معنای تأکید؛ 3. به معنای ذات که این وجه، معنای اصلی نفس...