برای شناخت بسیاری از جنبه‌های سیاهچاله‌ها، باید با ماهیت نسبیت قدری آشنایی داشت. آلبرت اینشتین (1879-1955)، در اوایل سده‌ی بیستم، با یافتن راهی جدید و بهتر برای ادراک جهان فیزیکی، تصور انسان را از

ستارگانی که جرم کم یا متوسط دارند، مراحل نهایی زندگی خود را - به صورت غول‌های سرخ- به آرامی سپری می‌کنند، اما ستارگان بسیار پرجرم‌تر از خورشید به طریقی ظاهراً عجیب می‌میرند، و به اجسامی با

کوتوله‌های سفید، که تعدادشان در کهکشان ما نسبتاً زیاد است، آخرین مرحله‌ی تکامل بسیاری از ستاره‌ها هستند. در حالی که برخی از ستارگان پرجرم ممکن است به هنگام مرگ، به اجرامی شگفت‌آور و غیرعادی تبدیل

ستاره، پس از سپری کردن بیشتر عمر خود در رشته‌ی اصلی، مرحله‌ای نهایی از نور افشانی خود را به صورت غول سرخ آغاز می‌کند. اطلاق چنین عنوانی، ناشی از این واقعیت است که ستاره در این مراحل پیشرفته،

هر ستاره بیشتر حیات معمولی خود را در موقعیتی نسبتاً پایدار می‌گذراند. ستارگانی با جرم‌های مختلف که در این شرایط هستند رشته اصلی ستارگان را می‌سازند. حتی یک نمونه‌گیری تصادفی از ستارگان کهکشان ما نشان

پيش از آنکه ستاره‌اي بتواند شکل بگيرد، ابري از گاز و غبار مي‌بايد خود را به نحوي از محيط ميان ستاره‌اي جدا کند. ابر جدا شده بايد به چنان ابعادي انقباض يابد که بتواند هويت گرانشي براي خود (جدا از محيط...

ماده‌ی میان ستاره‌ای عبارت است از گاز و غبار که عموماً به صورت ابرهایی نسبتاً چگال بافت می‌شوند. ئیدروژن که فراوان‌ترین عنصر جهان است، بیشترین بخش گاز میان ستاره‌ای را تشکیل می‌دهد. آن را به سه شکل

با چشم غير مسلح فقط مي‌توان حرکت‌هاي ظاهري ستارگان را، که ناشي از چرخش و گردش زمين هستند، ديد. ولي اندازه‌گيري‌هاي دقيق نشان مي‌دهند که ستارگان خود داراي حرکتند و مکانشان واقعاً تغيير مي‌کند، اما به

اگر به ماهیت واقعی ستارگان پی ببریم می‌توانیم حتی بدون استفاده از ابزارهای خاص، فاصله آن‌ها را تخمین بزنیم. اگر فرض کنیم که ستارگان نیز مانند خورشید اجرامی‌دور دست ولی بسیار درخشان هستند و همچنین،

ستارگان اجرامي هستند بسيار دور دست؛ نزديک‌ترين آن‌ها بسيار دورتر از دورترين سيارات است و دورترينشان آنقدر از ما فاصله دارد که حتي بزرگترين تلسکوپ‌هاي جهان نيز نمي‌توانند آن را آشکار کنند. ستارگان نيز