اگر در جایی با عمل منکری (مثلاً مراسم و مجلس گناه) برخورد کردیم، آیا صرف گزارش دادن به پلیس کافی است و به وظیفه خود عمل کرده ایم یا باید خودمان هم برویم نهی از منکر کنیم؟

اگر فردی مرتکب منکری شود و به نیروی انتظامی دسترسی نداشته باشیم و تکرار تذکر زبانی کارساز نبود، آیا ما می توانیم از ضرب و کتک استفاده کنیم شاید برگردد؟

صاحبکارم همیشه به نوارهای موسیقی مبتذل و غنا گوش می دهد و من هم مجبور به شنیدن آن هستم، آیا این کار برای من جایز است یاخیر؟

در محیط های کوچک مثل دانشکده که معمولاً افراد همدیگر را می شناسند، آیا انگشت نما شدن در اثر امر به معروف از موارد ضرر به آبرو است که امر به معروف ساقط می شود؟

متأسفانه بنده و اکثر مردم به خاطر سوء پیشینه رفتار خانم های بدحجاب در برابر نهی از منکر دیگران، هراس دارند. هرگاه می خواهم کسی را نهی از منکر کنم، از اینکه برایم آبروریزی درست کند هراس دارم. وظیفه ما دقیقاً...

اگر بدانیم که امر و نهی خودمان در طرف تأثیر ندارد ولی امر و نهی دوست او مؤثر است، آیا واجب است به آن شخص بگویم که او گنهکار را امر به معروف کند؟

اگر بر اثر امر به معروف و نهی از منکر شخص مقابل نارحت شود و دلش بشکند، آیا نهی کننده از این بابت ضامن و مسئول است و باید جبران کند؟

آیا کمرویی و خجالت می تواند مجوز ترک امر به معروف و نهی از منکر باشد؟