اقتصاددانان مسلمان دیدگاه های مختلفی درباره ی پدیده ی کنز مطرح کرده اند. برخی از آنان اساساً وظیفه ذخیره ارزش بودن پول را انکار می کنند؛ در مقابل، برخی دیگر این وظیفه را

کنز به عنوان یکی از مفاهیم محوری در ادبیات فقه اقتصادی که در آیات 34و 35سوره ی توبه وارد شده، مورد برداشت های گوناگونی از ناحیه ی مفسران، فقیهان و

نتیجه ی حاصل از مطالعات تجربی در جهان، که به جای تمرکز بر ساخت مالی برای دستیابی به اهداف اقتصادی، بر موضوع تنظیمات مالی و قواعد و قوانین حقوقی تأکید دارد،

برای انتخاب الگوی مناسب نظام مالی کشور باید چند پرسش اساسی را پاسخ داد؛ نخست آنکه، دیدگاه اسلام درباره ی بازار پول و بازار سرمایه چیست؟ دوم آنکه، ماهیت عقود شرعی با

برای دست یابی به پاسخی مناسب به این سؤال که کدام ساخت مالی برای کشور بهتر است، ابتدا لازم است تا دیدگاه مختار خود را درباره ی ساخت مالی مناسب بیان کنیم.

بنابرآنچه که درباره ی اهداف و وظایف نهادها و بازارهای مالی گذشت، می توان چنین نتیجه گرفت که ساخت مالی مطلوب در اقتصاد متعارف آن است که، هم بازار پول و

با توجه به رابطه ی میان بخش واقعی و بخش مالی اقتصاد، یکی از مسائلی که ذهن اقتصاددانان و متخصصان مالی را به خود مشغول کرده است، یافتن آن نوع ساخت مالی است که

رویکرد یکپارچه ی اسلام به اخلاق فردی و اجتماعی را می توان از دستورهای اخلاقی وارد شده درباره ی تجارت استنباط کرد. سفارش به ساده گرفتن در معامله،

طرفداران اخلاق کسب و کار با مشکلی اساسی در زمینه ی ضمانت اجرایی آن در فضای خشک تجارت مواجه اند. در بسیاری از موارد، اهل کسب و کار می توانند با

میلتون فریدمن در مقاله ی معروف خود در روزنامه نیویورک تایمز (13 سپتامبر 1970) ضمن رد «نظریه ی مسئولیت اجتماعی بنگاه »(1) ادعا کرد که