سلیمان فرنجیه نماینده شمال در پارلمان بود و به جبهه لبنان وابسته بود. وی در ۱۹۷۸ رفقایش در جبهه را به تعامل با اسرائیل و تلاش برای تقسیم لبنان متهم کرد و در ۱۹۷۸ از آن کناره گیری کرد.

پس از تجاوز ۱۹۷۸ ارتش رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان، رویدادهایی در این کشور به وقوع پیوست که باعث شد باردیگر گرایش تجاوزکارانه این رژیم چهره خود را به نمایش گذارد.

پس از تشکیل رژیم جعلی اسرائیل در سرزمین اشغالی فلسطین، این رژیم به منظور کوچ دادن فلسطینیان از سرزمین آباء و اجدادیشان دست به یک سری جنایت‌ها و کشتارها زد که مشهورترین آنها کشتاردیر یاسین بود.

صهیونیستی‌ها که یکی از عوامل اصلی جنگ داخلی لبنان محسوب میشود طی دوره جنگ داخلی لبنان اقدامات تجاوزگارانه و عملیات جنگی خود را در جنوب لبنان به منظور اشغال سرزمین‌های این منطقه شدت بخشید.

هر چند این جنگ در ابتدا و در مراحل اول عمدتا به شکل بروز حوادث چهره خود را به نمایش گذارد و از صف بندی و اردوکشی‌های نظامی و کشتار دسته جمعی خبری نبود اما خیلی زود شرایط یک جنگ تمام عیار داخلی بر مردم...

توطئه به تقسیم شدن لبنان به دو بخش منجر شد یعنی شرق بیروت و غرب آن. لبنانی ها به دام این توطئه افتادند و در پی آن خون همدیگر را ریخته و کشورشان را ویران کردند.

در سیر وقایع و جنگ داخلی، ترکیب اجتماعی نیروهای مسلح شرکت کننده در جنگ بدین ترتیب بود که نیروهای فالانژ یا بازوی مسلح "جبهه لبنانی" جنبه مسیحی جنگ را تشکیل می دادند.

لبنانی‌ها نیز به دو طیف موافق و مخالف تقسیم شدند و حوادثی پدید آمد تا آب و رنگ طایفه‌ای و خونین به خود بگیرد.

فعالیت گروه‌های ملی‌گرا و کمونیستی در میان مسلمانان به ویژه شیعیان لبنان زیاد بود. کار آنها به جایی رسید که ملی‌گراهای سوری در سال ۱۹۶۱ علیه دولت لبنان دست به طراحی کودتا زدند.

نزاع بین طرفین به پدید آمدن معاهده قاهره منجر شد که حضور فلسطینی‌ها در لبنان را ساماندهی می کرد.