آیا حزب مى تواند جهت استفاده از نیروى کار فکرى، بدنى از افرادى که به مرامنامه و اساسنامه حزب متعهّد نیستند استفاده نماید؟

آیا مى توان از ابزار موسیقى جهت تهییج افکار، تقویت روحیه حماسى، تجلیل از شهدا و جلب افراد، استفاده کرد؟

واحد گزینش یک حزب براى گزینش افراد مؤمن و مقیّد به معتقدات حزب یا اعمال نظارت بر اعضاء از جهت حفظ معتقدات، تا چه مقدار اجازه دارد که در زندگى، سوابق و روابط آنها تحقیق کند؟ مرز بین تحقیق و تجسّس کدام است؟

آیا حزب مى تواند در انتخابات، جهت ارائه چهره تبلیغاتى موردپسند مردم و رأى آوردن، شعارى را طرح کند که مى داند یا گمان دارد که نمى تواند به آن عمل کند؟

آیا حزب مى تواند جهت جلب همکارى اعضاء و طرفداران در موضوعات سیاسى و اجتماعى و اقتصادى، و عده اى دهد که احتمال عمل کردن به آن کم است؟

آیا حضور افراد حزب در جمع افرادى که اشتهار به مخالفت با نظام اسلامى دارند، به جهت تعامل و گفتگو و تضارب آرا و نظرات، جایز مى باشد؟

آیا مى توان براى جلوه اقتدار و انسجام و با قابلیّت بهتر تشکّل (حزب) در نزد دشمنان، غلو کرد؟ اگر این اخبار را عامّه مردم (خودیها) هم بشنوند و از حزب تصوّر نادرست پیدا کنند چه صورتى دارد؟

اگر تبلیغ یا تعریف حزب از حزب در برابر مسؤولین نظام یا حزب براى تثبیت موقعیّت سیاسى، از حد واقعیّت به حدود تبلیغات برسد، چه حکمى دارد؟

در چه صورت اخراج عضوى از حزب توجیه شرعى پیدا مى کند؟ (متفاوت بودن اصول عقاید و جهان بینى و عدم اتّحاد با حزب در عملکرد، یا مخالفت با عملکرد حزب و ایجاد اختلاف در صفوف حزب با توجّه به شأن حزبى و مانند آن...

با توجّه به این که حزب در اجتماع شأن خاصّى دارد، اخراج اعضاء متخلّف از برنامه هاى حزبى بطور طبیعى موجب لطمه به موقعیّت اجتماعى آنان مى گردد، این کار تحت چه شرایطى واجب و در چه صورتى حرام است؟