درمانگر می تواند از چند راهبرد برای تغییر باورهای فراشناختی مثبت دربارهی نشخوار فکری استفاده کند. این راهبردها را می توان در یک روند متوالی به شرح زیر اجرا کرد.

برخی بیماران، ایجاد تمایز بین باور درباره‌ی کنترل و تجارب کنترل را سودمند میدانند، چون این دو مقوله یکسان نیستند.

درمانگر پس از آماده سازی بیمار، با مروری بر فرایند درمان به معرفی تکنیک آموزش توجه می پردازد. دلیل استفاده از آموزش توجه، کمک به بیمار در کسب آگاهی و کنترل انعطاف پذیر بر تفکر نشخواری است.

درمانگر از استعاره‌ها، به عنوان وسیله ای برای نشان دادن نقش نشخوار فکری استفاده می کند و پایه و اساسی برای ایجاد فراآگاهی فراهم می سازد.

درمانگر به جست وجوی برانگیزاننده‌ی درونی مرتبط با تغییر عاطفه یا دوره‌ی نشخوار فکری می پردازد. این برانگیزاننده معمولا یک فکر خودآیند منفی است.

فکر منفی که به عنوان عامل برانگیزاننده عمل می کند، اغلب یک خودگویی منفی از قبیل من یک شکست خورده ام، من بی فایده هستم، احساس خوبی ندارم، هرگز موفق نخواهم شد» و..است

نشخوار فکری خصیصه‌ی محوری سندرم شناختی- رفتاری در افسردگی است. نشخوار فکری به شیوه‌های مختلف تعریف شده است، اما به طور کلی، به افکار تکراری غیرقابل کنترل درباره‌ی مشکلات شخصی اطلاق می شود.

برخی افراد، علاوه بر ملاک حافظهی ناکارآمد، از راهبردهای توجهی به عنوان بخشی از برنامه ی خود برای کاهش یا حذف تهدید استفاده می کنند.

می توان از بیمار خواست که به طور فعالانه در حالی که در تماس با اشیا است، افکار یا احساسات خطرناکی را به ذهنش بیاورد و منتظر بماند تا ببیند که آیا رویداد فاجعه بار رخ میدهد یا خیر.

آمیختگی فکر - رویداد مربوط به آینده را می توان از طریق آزمایش‌های رفتاری به چالش کشید. هنگامی که تهدید مربوط به آینده است، می توان افکار مزاحم را دست کاری کرد و هر گونه پیامد متعاقب آن را مشاهده نمود.