ای عدالت گسترِ حیدر سرشت<br /> مهدی، ای خورشید تابان در بهشت<br /> مِهر تو، سرمایه دین من است<br /> از ازل، خالق به قلب من نوشت<br />

مرا آتش زده سوز فراقت<br /> که هر جمعه شدم مشتاق راهت<br /> پدر جانم بگو از من، چه دیدی<br /> که من دورم هماره از وصالت

این جمعه دوباره آمد و یار نیامد<br /> آن شمس دل افروز شب تار نیامد<br /> مولای غریب، پدر عالم هستی<br /> آن طبیبِ قلب و دل بیمار نیامد

جمعه هایم سپری شد ز فراق رویت<br /> العجَل، عاشق خسته نرسیده کویت<br /> جمعه ها، ندبه بخوانم ز برایت هر دم<br /> قسمتم کی شود آقا، که ببینم رویت

سیّدی، بانگ فرج را ساز کن<br /> من نیاز محضم و تو، ناز کن<br /> باز هم جمعه، گدا و ندبه ها<br /> سیّدی، در میزنم در باز کن<br />

آتش نمرودیان سر تا سر عالم گرفته       <br /> آن که سازد این جهان را چون گلستان کی خواهد آمد<br /> انتظار مصلحی دارد جهان<br /> مصلح کل رهنمای انس و جان کی خواهد آمد

قلب اگر از کار ماند روح اندر تن نماند               <br /> آن که هم روح است هم قلب جهان کی خواهد آمد<br /> موج طوفان بلای ظلم شد  نزدیک یا رب               <br /> ناخدای کشتی اسلامیان کی خواهد آمد

درد ما درمان ندارد جسم عالم جان ندارد                  <br /> این تن بی روح را روح روان کی خواهد آمد<br /> غم فزون شد قلب خون شد صبر از دل ها برون شد     <br /> شعیان را غمگسار مهربان کی خواهد آمد

بارالها رهبر اسلامیان کی خواهد آمد                    <br /> جانشین خاتم پیغمبران کی خواهد آمد<br /> دردمندان غمش را کشت داروهای مهلک            <br /> دردمندان را طبیب جسم و جان کی خواهد آمد

جمله شاهان جهان جیره خور خان تواند <br /> معدن جود سخا بحر کرم کان عطایی<br /> عشق از روی تو مشفق شده در عالم هستی <br /> باب علم و هنر و مصدر هر عشق و صفایی