تو چون به جلوه در آیی سپیده خواهد شد<br /> فروغ باغ سحرگاه دیده خواهد شد<br /> چراغ صبح ز نور تو می شود روشن<br /> که با تجلی رویت سپیده خواهد شد

ای دل بشارت می دهم خوش روزگاری می رسد<br /> یا درد و غم طی می شود، یا شهریاری می رسد<br /> گر کارگردان جهان، باشد خدای مهربان<br /> این کشتی طوفان زده هم بر کناری می رسد

تو غایبیّ و بود خلق عالمت به حضور<br /> به هر مقامی که هستی دهی به هستی نور<br /> چگونه غایبی از دیده ام که می بینم<br /> ز کوچه های دلم می کنی هماره عبور

دعا کنید که این شام غم سحر گردد<br /> دعا کنید که خورشید جلوه گر گردد<br /> دعا کنید که این روزگار سر گردان<br /> ز کوی گم شده ی خویش با خبر گردد<br /> اللهم عجّل لولیک الفرج

دروازه های نور را بستند و ما و تیرگی<br /> کی می رسی و ناگهان دروازه را وا می کنی؟<br /> باغ زمستان دیده ام با شاخه هایی یخ زده<br /> کی تو بهار ناگهان! ما را شکوفا می کنی؟

زخم دل هجران زدگان را تو شفایی<br /> درد غم بی نسخه ما را تو دوایی<br /> عالم همه جا پر شده از تیرگی محض<br /> ما گمشدگانیم و تو مصباح هدایی

ای دادخواه عترت و قرآن بیا بیا<br /> وی زخم دین به تیغ تو درمان بیا بیا<br /> از زخم هر شهید ندا می شود بلند<br /> کای التیام زخم شهیدان! بیا بیا

چند سال است که من منتظرم برگردی<br /> ای مسافر! سفر هجر تو پایان دارد؟!<br /> گر که یوسف نکند میل به دیدار وطن<br /> دلِ یعقوب به برگشتنش ایمان دارد

فدای گردش چشم خدایی ات گردم<br /> چه می شود به نگاهی کنی مرا مسرور<br /> به آفتاب، نشاید نگاه از نزدیک<br /> چه می شود که به بینم رخ تو را از دور

جلوه کن تا عیسی مریم برای یاریت<br /> با ظهورت همزمان از آسمان نازل شود<br /> جلوه کن تا داد محسن را بگیری از عدو<br /> چهره بگشا تا مراد فاطمه حاصل شود