می رسد آنکه به دستش گره ها وا شدنی است<br /> آنکه با آمدنش نـور هویـدا شدنی است<br /> غم مخور ای دل سرگشته سحر نزدیک است<br /> شب ظلمانی این بادیه فردا شدنی است

هر جمعه می بینم تو را از ابتدا نور<br /> ای آنکه هستی در افق در انتها نور<br /> بی شک تمام عمر در ظلمت نشستم<br /> من منشأ تاریکی ام اما شما نور

ای عشق بی نشان به خدا خسته ام بیا<br /> چون موسم خزان به خدا خسته ام بیا<br /> آخر بیا بگو به چه اسمی بخوانمت<br /> یا صاحب الزمان به خدا خسته ام بیا

دل که شد سائل تو فخر به عالم دارد<br /> تیره بخت آنکه دلش حب تو را کم دارد<br /> چهره ای که سحر از یاد تو پر اشک شود<br /> برگ آلاله ی عشق است که شبنم دارد

همه ی عمر به رنج و غم و مهجوری رفت<br /> عشق جان بخش تو ایام خوشی هم دارد؟<br /> هر که شد منتظر منتقم فاطمیان<br /> در حسینیه ی دل شور محرم دارد<br /> محفل روضه ی ما بی تو چه ارزش دارد؟<br /> روضه...

حرف از غروب جمعه شد و مرز غم شکست<br /> کهنه غرور کاغذ و بغض قلم شکست<br /> مانند هفته های گذشته زبان گرفت ...<br /> جمعه شد و نیامد و دل باز هم شکست

منتقم می رسد و با غضب حیدری اش<br /> انتقام گل نشکفته ی زهرا شدنی است<br /> بر سر تربت مادر عَلَمی خواهد زد<br /> قبر پنهان شده ی فاطمه پیدا شدنی است

الا که صاحب عزای تمام غم هایی<br /> دوباره فاطمیه آمده؛ نمی آیی؟<br /> به ما نگاه کن ای ساحل نجات بشر<br /> تو را طلب کند این دیده های دریایی

دنیا چه زیبا می شود وقتی بیایی<br /> خوشحال زهرا می شود وقتی بیایی<br /> نور تو می تابد به عالم با ظهورت<br /> خورشید رسوا می شود وقتی بیایی

دلگیرم از زمانه بیا مهربان من<br /> بر لب رسیده از غم ایّام جان من<br /> دنیا مرا به بند اسارت کشیده است<br /> رنگ قفس شده همه ی آسمان من