صفای خیمۀ سبزت کجا؟!‍ بهشت کجا؟<br /> بهشت را تو سرای سرور خواهی کرد<br /> نشسته منتظر رجعتت ستارۀ صبح<br /> قسم به کعبه که روزی ظهور خواهی کرد<br /> به شوق آن که بیابی تو عطر یاسین را<br /> ز کوچه...

و ای تجلی عصمت! ظهور خواهی کرد<br /> به جام لاله شراب طهور خواهی کرد<br /> به یک اشارۀ ابرو، به یک کرشمۀ چشم<br /> تو آب و آیینه را غرق نور خواهی کرد

از لحظه ایی که حرمت مادر شکسته شد<br /> بغضی نهفته مانده ز غم در گلوی ما<br /> ای نازنین فاطمه برگرد از سفر<br /> خیمه نشین فاطمه برگرد از سفر

همچون نسیم دربدرم می کنی چرا؟<br /> پس کی رسد به خیمه ی تو جستجوی ما<br /> آیا شود که نیمه شبی بهر درد دل<br /> بد بگذارانی و شوی همگفتگوی ما<br />

گر مانده ایم شکر خدا پای پرچمت<br /> بر تار موی تو گرهی خورده موی ما<br /> ساقی اشک بر دل ما هم سری بزن<br /> بوی می طهور تو دارد سبوی ما<br />

ما سائلیم و نوکریت آبروی ما<br /> یاایهاالعزیز نظر کن به سوی ما<br /> تا کی برای نافله های سحرگهی<br /> با خون دل شود دل شبها وضوی ما<br />

بر بوستان وحی حکومت کند خزان<br /> زاغان شدند مرغ هزار و هزار نیست<br /> گیرم که لحظه‌ها همه گردند صبح عید<br /> دنیا برای منتظران جز مزار نیست<br />

گیرم ولایت دو جهان را به ما دهند<br /> ما را به جز ولای شما افتخار نیست<br /> بی‌اقتدار دولت حقِّ تو شیعه را<br /> با اقتدار ارض و سما اقتدار نیست<br />

بازآ قرار دل‌ که به دل‌ها قرار نیست<br /> داغی به سینه سخت‌تر از انتظار نیست<br /> هر گله‌ای به صاحب خود دارد اعتبار<br /> ما را بدون صاحب خود اعتبار نیست

باز هم این دل دیوانه تو را می خواهد<br /> دل بشکسته ز دست تو عطا می خواهد<br /> رفته از زندگی ام روشنی و مهر و صفا<br /> بهترین دوست همان یار قدیمی باشد<br />