یوسف کنعان من، کنعان شعرم پیر شد<br /> باز آی از مصر باور کن که دیگر دیر شد<br /> درد هجرت چشم یعقوب دلم را کور کرد<br /> پس تو پیراهن بیاور، ناله ام شب گیر شد

مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد<br /> از جده سه ‌شنبه شب قم شروع شد<br /> آیینه خیره شد به من و من به‌ آینه<br /> آن قدر خیره شد که تبسم شروع شد

مثل عطر تازه تک جنگل باران زده<br /> در سلام بادها پیچیده می آید کسی<br /> کهکشانی از پرستو در پناهش پرفشان<br /> آسمان در آسمان کوچیده می آید کسی<br /> خواب دیدم، خواب دیده در خیالی دیده اند<br /> از...

از میان اشک ها خندیده می آید کسی<br /> خواب بیداری ما را دیده می آید کسی<br /> با ترنم با ترانه با سروش سبز آب<br /> از گلوی بیشه خشکیده می آید کسی

به ناگهانی یک لحظه عبور سپید<br /> خیال می کنم آن تک سوار می گذرد<br /> کسی که آمدنی بود و هست، می آید<br /> بدین امید، زمستان، بهار، می گذرد

اگر چه روز من و روزگار می گذرد<br /> دلم خوش است که با یاد یار می گذرد<br /> چقدر خاطره انگیز و شاد و رویایی است<br /> قطار عمر که در انتظار می گذرد

شده قلب همه یاران اسیر رشته هجران<br /> به یاری گرفتاران بیا ای تک سوار ما<br /> سوارانی روانندو به پاها سلسله دارند<br /> مگر جانا نمی‌بینی به نیزه راس یار ما<br /> بیا ذکر مصیبت کن ز جای پای سرخ...

خزان بی تو بودن را کجا تاب آورم ای گل<br /> بیا تا با نسیم تو رسد از ره بهار ما<br /> به شام دوریت یارا غم هجرت کشد ما را<br /> بتاب ای ماه دل آرا در این شبهای تار ما

بیا ای یوسف زهرا گره بگشا ز کار ما<br /> که از وصلت رسد جانا به پایان انتظار ما<br /> بیا تا یوسف کنعان شود همچون زلیخایت<br /> فدای روی زیبایت که برد از دل قرار ما

نادیده عاشقت شده ام مثل کودکان<br /> عکس تو را شبیه به یک ماه می کشم<br /> آقا بیا که فصل غریبی است نازنین<br /> آقا بیا ز غصه تو را  آه می کشم