جمعه هایم سپری شد ز فراق رویت<br /> العجَل، عاشق خسته نرسیده کویت<br /> جمعه ها، ندبه بخوانم ز برایت هر دم<br /> قسمتم کی شود آقا، که ببینم رویت

سیّدی، بانگ فرج را ساز کن<br /> من نیاز محضم و تو، ناز کن<br /> باز هم جمعه، گدا و ندبه ها<br /> سیّدی، در میزنم در باز کن<br />

آتش نمرودیان سر تا سر عالم گرفته       <br /> آن که سازد این جهان را چون گلستان کی خواهد آمد<br /> انتظار مصلحی دارد جهان<br /> مصلح کل رهنمای انس و جان کی خواهد آمد

قلب اگر از کار ماند روح اندر تن نماند               <br /> آن که هم روح است هم قلب جهان کی خواهد آمد<br /> موج طوفان بلای ظلم شد  نزدیک یا رب               <br /> ناخدای کشتی اسلامیان کی خواهد آمد

هر شیعه دعا کند بیایی مهدی<br /> صد شور به پا کند بیایی مهدی<br /> دیگر به دل سوخته ام صبری نیست<br /> این جمعه خدا کند بیایی مهدی<br />

یک جمعه موانع از سر راه رود<br /> یک جمعه دگر از لبمان آه رود<br /> گلبانگ فرج وقت ظهور مهدی<br /> از کعبه بلند است و سحرگاه رود<br />

بیا که ظلم و عداوت ز حد شده بیرون <br /> بیا که کار عدویت جفا و آزار است<br /> بیا که جوشن خود را به تن کنی ای دوست<br /> که بهر دفع تظلم زمان پیکار است<br />

شود روزی خداوند تبارک<br /> نشان ما دهد آن خلق و خویت<br /> شود لب تشنگان جام وحدت<br /> بنوشند جرعه ای ز آن آب جویت<br />

ای که هستی عاری از هر گونه عیب<br /> از چه رو کردی مکان در چاه غیب<br /> یوسفا جای تو قعر چاه نیست<br /> چون کسی آنجا تو را همراه نیست

بیا که شیعه جدت به غم گرفتار است<br /> بیا که دل ز فراقت همیشه بیمار است<br /> بیا که دشت و دمن را کنی تو گل افشان<br /> که بی جمال تو ای گل جهان همه خار است