تبیین پیوندهای علم انسانی با فرهنگ اجتماعی آن، این اصل ناظر به تأکید بیشتر بر قطب تفسیری و ارزشی در رابطه پیوستاری است.

امروزه، با مطرح شدن ضرورت‌ هایی چون اسلامی ‌کردن علوم یا اسلامی ‌کردن آموزش و پرورش و کنار گذاشتن سکولاریسم از عرصه دانش‌ها، مباحثی مطرح می شود که حاکی از افتادن به دام همان برآمیختگی است که باید از آن...

رابطه جنبه عملی و نظری در علوم انسانی را نباید به صورت گسیخته لحاظ نمود که خود، موجب بروز مشکل دیگری بشود که از آن به عنوان شکاف میان نظریه و عمل بسیار سخن رفته و علوم انسانی حاضر از آن در رنجند.

علوم مختلف را می‌توان در نقاط مختلف یک پیوستار قرار داد که در یک قطب آن، علایق کنترلی و در قطب دیگر آن، علایق تفهمی‌ قرار دارد.

تأثیر مفاهیم خاص رایج در یک رشته را می‌توان در نوع سؤال‌های پژوهشی آن رشته و نیز داد‌ه‌هایی که در پاسخ به آن سؤال‌ها فراهم می‌شود و همچنین در تفسیر داده‌ها ملاحظه کرد.

در برنامه درسی به منزله پوییدن، تصور مواد و موضوعات ثابت و از پیش تعیین شده، جای خود را به جریان پویای تجربیات فرد می‌دهد.

تعبیر «سنت گرایی» را برای رویکرد اسلامی می‌توان به کار برد زیرا سنت در مجموعه‌ اند‌یشه اسلامی جایگاه اساسی دارد

از همان آغاز تکوین تلاش‌های منظم فلسفی، یعنی از زمان افلاطون، رابطه‌ای میان نوع و ویژگی‌های نگرش فلسفی با مسائل عرصه برنامه درسی وجود داشته است.

اجزائی از برنامه درسی همچون موضوعات درسی، آموزش، یادگیری و ارزشیابی، هر یک بر بنیآن‌ها‌‌یی فلسفی استوارند

می‌توان شرایطی را فراهم کرد که فرزندان هم در خانه به شرایطی تحصیلی که پیش‌تر در مدرسه داشته‌اند نزدیک شوند؛ شاید قدری سخت باشد اما با تقویت انگیزه‌های درونی آن‌ها این کار ممکن است.