در هنر، سبک یعنی روشی که هنرمند برای بیان اندیشه یا موضوع خود انتخاب می کند. پس سبک یعنی شیوه ی بیان یا بازنمایی یک موضوع و یا یک اندیشه در قالب اثر هنری. به طور خلاصه، سبک همان چگونگی بیان در هنر است.

ویژگی های بنیادی سینما- به منزله ی یک هنر- و فیلم- به منزله ی یک رسانه(1) - را به طور کلی می توان به سه دسته تقسیم کرد:

سینما در آغازِ اختراع هنر نبود. دست کم دو دهه طول کشید تا شکل ها، سبک ها و روش های بیانی آن توسط فیلم سازان مختلف در اروپا و امریکا تدریجاً ابداع و تجربه شود پس از آن سینما به روش های بیان مختص به خود...

امروزه مباحث مربوط به نظریه ی هنر را می توان به دو حوزه ی اصلی تقسیم بندی کرد. یکی حوزه ی هنرشناسی است که از طبیعت هنر و زیبایی بحث می کند و در آن مباحثی چون ماده ی خام، تکنیک، شکل و محتوا و روابط بین...

سه نظریه پرداز و کارگردان بزرگ روس: لف کولشوف (1970-1899)، سرگئی ایزنشتین (1949-1898) و وزولود پودوفکین (1953-1893)، که نظریات شان در این پژوهش مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته، هر سه در نوشته

رودولف آرنهایم(1)، متولد 1904 در برلین، روان شناس، زیبایی شناس و نظریه پرداز فیلم. «توجه و علاقه ی او به زیبایی شناسی سینما به دوره ی فیلم صامت مربوط می شود. به سبب تألیفاتش در زمینه ی فلسفه و زیبایی شناسی

در علوم، به ویژه علوم تجربی، نظریه عبارت است از: قاعده بندی روابط بین پدیده های «محسوس» یا مشخص کردن اصول حاکم بین پدیده هایی که از یک یا چند جنبه به هم مرتبط اند (غالباً در قالب فرمول ریاضی). بنابراین...

معنی تحت اللفظی «تاریخ نگاری»(1) نوشتن تاریخ است. واژه انگلیسی هیستوریوگرافی ترکیبی است از واژه ی یونانی«هیستوریا» که «به معنی آموختن از طریق پژوهش و بسط روایت گونه ی آن چیزی است که شخص آموخته است و

صرف حضور دیگر افراد، ممکن است به بهبود عملکرد شخص (تسهیل اجتماعی) یا افت آن منجر شود. تاکنون تسهیل اجتماعی، بر اساس مفاهیم رقابت، ادراک ارزیابی و برانگیختگی صورت گرفته است. این موضوع که تأثیر تماشاگر،

ارتباط، زمانی برقرار می شود که اطلاعات از جایی به جای دیگر منتقل شود. ارتباط می تواند از طریق هر یک از دستگاه های حسی منتقل شود، و هر یک دستگاه حسی خاص یا جنبه ای از یک دستگاه حسی که اطلاعات را حمل می