باسلام. خواهر عزیزم با توجه به اینکه این شرایط با ورود به دانشگاه برایتان اتفاق افتاده و قبل از این وضعیت از شرایط روحی خوبی به سر می بردید ، می توانید امیدوار باشید که با بهبود وضعیت درسی و پیشرفت در آن می توانید از شرایط روحی که الآن در آن به سر می برید رهایی یابید پس در قدم اول توصیه می کنم اگر به رشته ی تحصیلیتان علاقه دارید ولی از ورود به دانشگاه برای آن تلاش زیادی نکرده اید ، از امروز با وجود این که احساس شکست و ناکامی کرده اید و این افکار مدام به سراغتان می آید سعی کنید از طرق مختلف به پیشرفتتان کمک کنید، در کلاس های فوق برنامه شرکت کنید، علاوه بر کتاب های درسی، کتب مرتبط که با زبان ساده تری نوشته شده اند کمک بگیرید، مسائل را چندین بار حل کنید و ... با این راهکارها خواهید دید که به محض اینکه شاهد اولین پیشرفت ها بودید اعتماد به نفس تان را تقویت خواهید کرد و حتی نسبت به رشته تحصیلی تان حس بهتری خواهید داشت و مطمئنا با توجه به اینکه توانسته اید در این رشته تحصیلی پذیرفته شوید توانایی آن را نیز خواهید داشت که از پس گذراندن دروسش برآیید . اما در این مدت افکار زیاد و ناخوشایندی به ذهن شما وارد می شود، از افکار بی کفایتی و خودخوار شماری گرفته تا افکار کسب اطمینان و بهتربن بودن . خودتان نیز می دانید که تا به حال کارهای زیادی انجام داده اید تا این افکار را کنترل کنید، احتمالاً احساس می کنیدعلت ناراحتی ها و نا امیدی های شما این است که تنها شما دارای این شرایط هستید و هیچ کس به غیر از شما این فکرها را ندارد، پیش مشاور رفته اید، احتمالا نذر و نیاز کرده اید، و هر کاری انجام داده اید تا این فکرها دیگر به سراغتان نیایند، اما یک سؤال از شما دارم شما آدم کاملا منطقی ای به نظر می رسید، تحصیل کرده اید ، پس چرا چند مدت است کارهایی را انجام می دهید که مشکلتان را حل نکرده اند و حتی بیشتر شده اند؟ افراد زیادی با شرایط مشابه شما و حتی نامساعدتر اطرافتان در حال زندگی هستند، همه این افراد و حتی دیگرانی که فکر می کنید مشکلی ندارند این افکار به ذهنشان خطور می کند، ولی چرا بعضی از افراد آن قدر روی آن ها مانور می دهند و تمرکز می کنند که پس از مدتی خود را دچار این افکار می دانند و خود را مبتلا به وسواس فکری می دانند و برخی نیز با وجود این تنش های درونی، سرزنش های دیگران و ... به زندگی طبیعی خود ادامه می دهند. و اما این توضیحات را دادم به خاطر این موضوع که این نکته را بگویم که مشکل شما این افکار نیستند، مشکل اصلی شما کنترل کردن این افکار است. در واقع می خواهید سعی کنید با اقدامات گوناگون چیزی را حذف کنید که اصلا حذف شدنی نیست. مثلا من به شما می گویم به دونات های ژله ای گرم فکر نکنید. به آنها فکر نکنید. فکر نکنید وقتی برای اولین بار از فر خارج می شوند چه بویی دارند: به آن فکر نکنید، به مزه ژله وقتی دونات را گاز می زنید فکر نکنید. به خاکه قند سفید روی آن، به هیچ کدام از اینها فکر نکنید. توانستید؟ در واقع هر چه قدر سعی کردید فکر نکنید اتفاقا بیشتر این افکار به سراغتان آمد. این افکار می آیند اذیت می شوید ولی همانطور که آمده اند هم می روند، اما شما کارهای مهم تر دیگری دارید که به جای آنکه وقتتان را صرف کم کردن افکارتان کنید به آنها بپردازید که در بالا به آن اشاره شد. البته با انجام همه این کارها این نکته مهم را در نظر داشته باشید ممکن است شما در حال رسیدگی به ارزش هایتان باشید ولی بازهم این فکر به سراغتان بیاید . پس با وجودی که این فکر ها همچنان وجود دارند شما باید به ظایف مهمی که دارید رسیدگی کنید پس از مدتی خواهید دید در حالی که به ارزش هایتان رسیدگی می کنید این افکار اثر خود را از دست می دهند ، می آیند و می روند البته رسیدن به این نتیجه به سادگی حاصل نخواهد شد و نیاز به تمرین دارد. و نهایتا در این مدت رسیدگی به خواب، تفریح و دوستانتان را از یاد نبرید.