علّامه طباطبایى (ره) مى فرمایند: «آمیزش جنسى جامعه بشرى را به نکاح دائمى نمى توان محدود ساخت، و ازدواج دائمى نمى تواند این غریزه جنسى را ارضا نموده، و پاسخ کافى بدهد». با توجّه به سخن علّامه، و این که همسر دائمى پس از مدّتى، حالت طبیعى و عادى پیدا مى کند و نیاز جنسى شوهر را آن گونه که باید و شاید، ارضا نمى کند و مردها که بعضاً هم تنوّع طلبند، ممکن است به این صورت به گناه بیفتند، آیا در این صورت ازدواج موقّت بر مردهایى که همسر دائمى دارند، واجب مى شود؟