حسینیّه شهر ما چهل سال قبل ساخته شده و اکنون گنجایش همه جمعیّت را ندارد. به همین جهت نیاز به توسعه دارد. خود حسینیّه یک زمین وقفى دارد، ولى بین حسینیّه و این زمین وقفى یک ملک شخصى فاصله است و براى توسعه حسینیّه غیر از گرفتن همین منزل شخصى هیچ راه دیگرى وجود ندارد. مالک این زمین شخصى مى گوید: «اگر زمین حسینیّه را به من بدهید حاضرم زمین خودم را براى توسعه حسینیّه بدهم». آیا این کار جایز است؟