حسن

هو حسن  ، وقیل أحسن بن قوام المالمیری  ، الاصفهانی  ، المتلقب فی شعره بواهب  ، وقیل راهب  .من ادباء وشعراء العصر الصفوی فی ایران.استوزره الشاه صفی الصفوی المتوفى سنة 1052 هـ  .

له (دیوان شعر)  ، ومن شعره :

آرزو کى بدل اهل هوس جا دارد***بتمنا نرسد هر که تمنا دارد

میرود قافله عمر عزیزان بسفر***هیچکس نیست که این قافلة را وادارد

وله أیضاً :

نبیند پهلویم در خواب هم روى نهالى را***بخواباند تنم از ناتوانى خواب قالى را

به پیرى خاک بازیگاه طفلان میکنم بر سر***که شاید بشنوم زان خاک بوى خردسالى را

وله أیضاً :

در دیر وکعبه ساغر تحقیق مى کشیم***یک خانه در محله ما بى شراب نیست

مى کشد گردون بخاکم همچو نقاشى که او***صورت فرزند بر دامان مادر مى کشد

وله أیضاً :

قبا بنازکى رنگ یاسمین پوشى***پرى برهنه شود چون تو پیرهن پوشى

المراجع :

الذریعة ج 9 قسم 4 ص1259  ، روز روشن (فارسی) ص891 ـ 893  ، تذکرة نصرآبادى (فارسی) ص108 و109  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص644  .