هما

هو رضا قلی خان  ، وقیل محمد رضا قلی  ، وقیل محمد علی بن بدیع خان الشیرازی  ، المشتهر فی شعره بهما  .شاعر ایرانی من أهل شیراز  ، صوفی الطریقة  ، متبحر فی علوم الفلسفة والعرفان والأدب  .ولد فی شیراز 1212 هـ  ، وعاصر الأدیب رضا قلی خان هدایت  .

سکن اصفهان وبها تولى تدریس العرفان والفلسفة والأدب  .

له دیوان شعر سماه (شکرستان)  .

توفی فی اصفهان فی الثانی عشر من ربیع الأول 1290 هـ  .

من شعره  :

خواهى که نیش دهر شود جمله بر تو نوش***جام محبت از کف سلطان عشق نوش

چشم خداى بین مطلب یعنى اى پسر***در خویشتن ببین وبعیب کسان مکوش

دل خون شد از فسانه تو زاهد ابرو***بارى چو برنگیرى بارى منه بدوش

دور ار کنند پرده زچشم و زگوش تو***بى پرده بینى آنچه ندید است چشم وگوش

از چار سو تمایل یار آمدت بچشم***از شش جهت ترانه عشق آیدت بکوش

وله أیضاً  :

دیدى هما که صوفى وزاهد فروختند***آخر به پیر میکده بیت الحرام را

المراجع  :

الذریعة ج9 قسم4 ص1296 وص1297  . ریحانة الأدب (فارسی) ج6 ص370  . دانشمندان وسخن سرایان فارس (فارسی) ج4 ص852 - ص859  . لغت نامه دهخدا (فارسی) ج49 ص266  . فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص617  . فرهنگ سخنوران (فارسی) ص631 وص632  . مجمع الفصحا (فارسی) ج2 قسم3 ص1172 - ص1175  .