هو سلیمان البیدگلی ، الکاشانی ، المشتهر فی شعره بصباحی .من شعراء ایران المعروفین ، وله (دیوان شعر) .ولد فی مدینة بید گل من توابع کاشان ، ولما شب رحل إلى إصفهان وشیراز لطلب العلم .عاصر بعضاً من ملوک الدولة الزندیة وتقرب من بلاطهم ومدحهم فی شعره کالسلطان علی مراد خان وجعفر خان ، ثم أدرک حکومة السلطان محمد خان القاجاری مؤسس دولة القاجاریة ، وکذلک حکومة السلطان فتح علی شاه القاجاری .
توفی سنة 1206 هـ ، وقیل 1215 هـ ، وقیل 1218 هـ ، وقیل سنة 1207 هـ ، وقیل سنة 1200 هـ .
من شعره :
سر کویى که هر دم جان دهد صد بى گناه آنجا***فغان کزبى پناهى بایدم بردن پناه آنجا
چه باکى أز قفس اکنون که رفت از باغ گل بیرون***بحسرت بایدم چون زیست خواه اینجا وخواه آنجا
زجیب خاک گو بیرون نیارد سر گلى هر گز***در آن گلشن که جز گلچین کسى را نیست راه آنجا
بر آن در شادم ازآه وفغانى ورنه میدانم***نمى دارد کسى گو بحرف داده خواه آنجا
المراجع :
الذریعة ج 9 قسم 2 ص591 ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص340 و341 ، ریحانة الأدب (فارسی) 3/412 و413 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) ج18 ص33 وص34، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص330 ، تذکره ریاض العارفین (فارسی) ص263 ـ 266 ، مجمع الفصحا (فارسی) ج 2 قسم 2 ص565 ـ 572 ، مشاهیر جهان (فارسی) ص310 ، فرهنگ معین (فارسی) 5/980 و981 .