فقیر

هو شمس الدین العباسی  ، الهندی  ، الدهلوی  ، الشاه جهان آبادی  ، المشتهر فی شعره بمفتون  ، ثم اشتهر بفقیر  .من ادباء الهند فی القرن الثانی عشر الهجری  ، وکان شاعراً  ، صوفیاً  ، بلیغاً  ، فصیحا  ، فاضلا  .تفقه على علماء وقته  ، وبرع فی الکلام والحدیث  ، عرف بحبّ معاشرة الفقراء والدراویش  ، وکان معاصراً لقدرت الله قاسم  .

من أثاره کتاب (حدائق البلاغة)  ، و(دیوان شعر)  ، ومثنویة (واله وسلطان)  .

غرق فی البحر بین الهند والبصرة سنة 1183 هـ  ، وکانت ولادته سنة 1115 هـ  .

من شعره  :

ناله مرغ قفس مى برداز کارمرا***که أز این پیش دلی بود گرفتار مرا

وله أیضاً  :

در چشم کسى که صاحب عرفان است***واجب ظاهر بصورت امکان است

زانگونه که حرف وصوت خیز در نفس***پیدائى ما أز نفس رحمان است

وله أیضاً  :

در ملک وجود پادشاه است على***جان وتن وعقل را پناه است على

چشم همه کائنات ختم رسل است***در مردم این چشم نگاه است على

المراجع  :

الذریعة 6/282 وج 9 قسم 3 ص842 و843  ، ریاض العارفین (فارسی) ص120  ، ریحانة الأدب (فارسی) 4/350 و351  ، پارسى گویان هند وسند (فارسی) ص154 ـ 156  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 31/584  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص452  .