حرفی

هو صلاح الدین الساوجی  ، المشتهر فی شعره بحرفی  .من شعراء ایران فی القرن العاشر الهجری  ، وله (دیوان شعر)  .تتلمذ على محتشم الکاشانی المتوفى سنة 996 هـ  ، وبعد ان سکن کاشان اکثر من عشر سنوات رحل الى الهند واستقر فی مدینة أحمد آباد گجرات  ، ولم یزل بها حتى توفی سنة 999 هـ  .

من شعره  :

زغم کسى هلاکم که زمن خبر ندارد***عجب از محبت من که در او اثر ندارد

ندمید هیچ صبحى که سیه نبود روزم***شب تیره روزگاران به از این سحر ندارد

وله أیضاً  :

آنکه خود را در پس این پرده پنهان کرده است***چشم ما را از کجا بر خویش حیران کرده است

گر گل جنت بدست آرد نریزد در بغل***آنکه خاشاک سرکویش بدامان کرده است

وله أیضاً  :

کشتند وسوختند مرا اى هما برو***گز قسمت تو هیچ در این استخوان نبود

گویا که مى کشند مرا هرگز این چنین***غوغاى عام بر در زندان من نبود

المراجع  :

الذریعة ج9 قسم2 ص606  . فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص347  . ریحانة الأدب (فارسی) ج3 ص442  . هفت اقلیم (فارسی) ج2 ص528 - ص530  . لغت نامه دهخدا (فارسی) ج32 ص201  . فرهنگ سخنوران (فارسی) ص335 وص336  .