هو عباس بن موسى البسطامی ، المشتهر فی شعره بمسکین ثم بفروغی .من کبار شعراء ایران فی القرن الثالث عشر الهجری ، وکان متکلماً فصیحاً ، وله (دیوان شعر) .ولد فی کربلاء سنة 1213 هـ ، ولما شب جاء إلى إیران وسکن فی مشهد الإمام الرضا (علیه السلام) بخراسان .
فی أول أمره نادم ملوک وامراء الدولة القاجاریة ومدحهم کفتح علی شاه ومحمّد شاه وناصرالدین شاه ونال جوائزهم ، ثم اتجه نحو العرفان وانعزل عن الناس ، وانخرط فی سلک الصوفیة .
عرف بالبسطامی لأنّه سکن بسطام مدّة فی عهد السلطان فتح علی شاه فنسب إلیها .
توفی بطهران سنة 1268 هـ ، وقیل سنة 1274 هـ .
من شعره :
کى رفته اى ز دل که تمنا کنم ترا***کى بوده اى نهفته که پیدا کنم ترا
غیبت نکرده اى که شوم طالب حضور***پنهان نگشته اى که هویدا کنم ترا
با صد هزار جلوه برون آمدى که من***با صد هزار دیده تماشا کنم ترا
بالاى خود در آینه چشم من ببین***تا باخبر ز عالم بالا کنم ترا
مستانه کاش در حرم ودیر بگذرى***تا قبله گاه مؤمن وترسا کنم ترا
خواهم شبى نقاب زرویت بر افکنم***خورشید کعبه ماه کلیسا کنم ترا
گرافتد آن دوزلف چلیپا بچنگ من***چندین هزار سلسله در پا کنم ترا
المراجع :
الذریعة ج9 قسم3 ص827 ، هزال سال شعر فارسى (فارسی) ص365 ـ ص369 ، گنج سخن (فارسی) ص751 ـ ص756 ، ریحانة الأدب (فارسی) ج4 ص331 وص332 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص445 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) ج37 ص216 ، فرهنگ شاعران زبان پارسی (فارسی) ص436 ـ ص438 ، مشاهیر جهان (فارسی) ص314 وص315 ، فرهنگ معین (فارسی) ج6 ص1349 وص1350 .
