دانشمند

هو عبدالباقی التبریزی  ، البغدادی  ، المعروف بالصوفی  ، المشتهر فی شعره بدانشمند وباقی  .من ادباء وشعراء إیران المعروفین  ، وکان عالماً  ، خطاطاً  ، صوفی الطریقة  ، وکان مشارکاً فی علوم الحکمة والریاضیات واللغة العربیة والتفسیر  ، محققاً  ، فاضلاً  ، جلیل القدر  .

عاصر السلطان شاه عباس الصفوی الأوّل ونادمه  ، سکن بغداد مدّة  ، ورحل إلى الهند وخدم بها عبدالرحیم خان  .

توفی سنة 1039 هـ  .

من شعره  :

اضطرابم نگذارد که نشینم جائى***انتظارت نگذارد که ز جا برخیزم

وله أیضاً  :

محنت کش روزگار خویشم چه کنم***در مانده اضطراب خویشم چه کنم

دورست ز جبر اختیارم أما***مجبور باختیار خویشم چه کنم

وله أیضاً  :

عشق تو خمیر ما یه هستى ماست***نو باده دردست کزک مستى ماست

این شعله همه میل ببالا دارد***این خاک نشینى همه از مستى ماست

وله أیضاً  :

باقى بعبث تو زحمت خویش مکش***پیوسته تعب ز صحبت خویش مکش

تغییر قضا چو نیست دردست کسى***بیهوده ز جهل منت خویش مکش

له مؤلّفات منها  : (شرح نهج البلاغة) بالفارسیة سماه (منهاج الولایة)  ، و(تفسیر القرآن)  ، و(شرح الصحیفة السجادیة)  .

المراجع  :

الذریعة ج9 قسم1 ص123  ، ریاض العلماء ج3 ص59 ـ ص64  ، فرهنگ شعراى زبان پارسى (فارسی) ص80 وص81  ، ریحانة الأدب (فارسی) ج2 ص211 وص212  ، هفت اقلیم (فارسی) ج3 ص243  ، دانشمندان آذربایجان (فارسی) ص144 ـ ص146  ، تذکره نصر آبادى (فارسی) ص206 وص207  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص77  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) ج34 ص48  ، تذکرة ریاض العارفین (فارسی) ص174  ، مجمع الفصحا (فارسی) ج2 قسم1 ص182  ، فرهنگ معین (فارسی) ج5 ص1135  ، مشاهیر جهان (فارسی) ص549  ، طبقات أعلام الشیعة ج5 (القرن الحادی عشر) ص312 وص313  .