هو عبد الباقی الکردستانی ، المشتهر فی شعره بشیدا .أحد أبناء وزراء کردستان الایرانیة ، وکان أدیباً ، شاعرا .اصیب بالجنون ، ولم یزل حتى توفی سنة 1244 هـ .
له (دیوان شعر) ، ومن شعره :
عشقى که بود خام بافسون رود أز دل***چون پخته شد وگشت جنون چون رود أز دل
وله أیضاً :
مراهر گز نباشد خواب ودارم آرز وگاهى***که خواب آید بچشمم بلکه جانا نم بخواب آید
المراجع :
الذریعة ج 9 قسم 2 ص567 ، مجمع الفصحا (فارسی) ج 2 قسم 2 ص532 ، ریحانة الأدب (فارسی) ج3/334 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) ج 31/161 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص318 .