همایون

هو عبد العال الفریدنی  ، الاصفهانی  ، المشتهر فی شعره بهمایون  .من مشاهیر شعراء ایران فی العصر القاجاری  ، وکان من أحفاد الشیخ نور الدین علی المحقّق الکرکی  .سکن اصفهان  ، وکان هجاء بذیء اللسان  ، عارفاً بالموسیقى  .عاصر السلطان فتح علی شاه القاجاری  ، وله (دیوان شعر)  .

ولأخلاقه المذمومة وتعرضه للناس قتلوه فی فراشه سنة 1209 هـ  ، وقیل سنة 1229 هـ  ، وقیل سنة 1230 هـ  .

من شعره  :

ماه صیام است ووقت ترک مدام است***ترک مدام أز برای ماه صیام است

ساقى دوران شکسته ساغر مینا***برافق اینک نگون شکسته جام است

پیر مغان آنکه گفت باده حلال است***میکده را در ببست وگفت حرام است

المراجع  :

الذریعة ج 9 قسم 4 ص1298 و1299  ، ریحانة الأدب (فارسی) 6/372  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 49/268  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص632  ، مجمع الفصحا (فارسی) ج 2 قسم 3 ص1184 و1185  ، طبقات اعلام الشیعة ج 6 (القرن الثانی عشر) ص434 و435  .