وحدت

هو عبدالله بن اسماعیل الکاشانی  ، القمی  ، المشتهر فی شعره براغب ثم بوحدت  .شاعر کاشانی ماهر  ، حسن الخط  ، سکن مدة طویلة فی قم فعرف بها  .کان على قید الحیاة سنة 1077 هـ  .

له (دیوان شعر)  ، ومن شعره  :

وحدت نتوانی چو عیانش دیدن***بادیده مجوى جسم وجانش دیدن

معشوق بشیرینى شکر خوابست***نادیده نبندى نتوانش دیدن

وله أیضاً  :

سبزه پامال است در پاى درخت میوه دار***درپناه أهل دنیا هست خاری بیشتر

وله أیضاً  :

از گلستان توجنت طبقى است***شوقم از دفتر حسنت ورقى است

زلف بگشود وبرافروخت زمى***طرفه شامى وقیامت شفقى است

المراجع  :

الذریعة ج 9 قسم 2 ص348 و349  ، ریحانة الأدب (فارسی) 2/293 و294  . لغت نامه دهخدا (فارسی) 25/89  ، تذکرة نصر آبادی (فارسی) ص364 و365  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص645  .