هو ناصر البخاري ، المشهور بدرويش ناصر أو خواجه ناصر ، المشتهر بناصر .عالم ، متصوف ، قاض ، أديب ، شاعر ، ومن مشاهير شعراء ايران في القرن الثامن الهجري .عاصر السلطان شجاع المظفري ، وتولى القضاء في بخارى .
زار بغداد ، وبها التقى بالشاعر سلمان الساوجي ، وعن طريقه تقرب من بلاط السلطان اويس وحظي لديه .
توفي سنة 779 هـ ، وقيل سنة 773 هـ .
من شعره :
ما را هوس صحبت جان پرور يارست***ور نه غرض از باده نه مستى نه خمار است
در مدرسه كس را نرسد دعوى توحيد***منزلگه مردان موحد سردار است
ناصر اگر از درد بنالد عجبى نيست***مهجور زيارست وپريشان زديار است
وله أيضاً :
قدى چو سرو رخى همچو أرغوان دارى***مرو بباغ كه در خانه بوستان دارى
چه اعتماد كند كس بوعده ات اى گل***كه همچو غنچه زبان در ته زبان دارى
وله أيضاً :
دل مجروح را برواى من نيست***شهيد عشق محتاج كفن نيست
المراجع :
الذريعة ج9 قسم4 ص1153 . تذكرة رياض العارفين (فارسي) ص155 . ريحانة الأدب (فارسي) ج6 ص96 وص97 . لغت نامه دهخدا (فارسي) ج47 ص167 . روز روشن (فارسي) ص791 وص792 . فرهنگ سخنوران (فارسي) ص587 . هفت اقليم (فارسي) ج3 ص430 - ص432 . فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسي) ص547 .