دعوت اسلامی‌ از آغاز، جهان شمول بود و ماهیتی انسانی داشت؛ دعوتی که همه قشرهای جامعه را به پرستش خدای یگانه فرامی‌ خواند. آیین جدید، افراد جامعه را به بینش، خردورزی و تدبر در گذشته

مردم عرب به لحاظ تاریخی در منابع دنیای کهن در خلال هزاره اول پیش از میلاد مشاهده می شوند. متقدم ترین سند در رابطه با اعراب در کتیبه ای اکدّی یافت شده است. در بلوک سنگی کُرخ

پس از اینکه امام علی (ع) بر اثر ضربت شمشیر زهرآلود ابن ملجم در روز 21 رمضان سال چهلم هجری به شهادت رسید، بنا به عقیده شیعیان، امام حسن (ع) به امامت و بنا به عقیده اهل تسنن

در اکثر منابعی که به طور اجمال، به اخبار و اطلاعاتی از زندگی شریح پرداخته اند، کم و بیش به بعضی از قضاوتهای وی در زمان تصدی این مقام از سوی حکومتهای وقت نیز اشاره کرده اند

شریح قاضی به لحاظ جسمانی و رفتاری، دارای ویژگی ها وخصوصیات منحصر به فردی بود که منابع بعضی از حالات و اوضاع این شخص را ذکر کرده اند. در این مقال هر کدام از این

در زمینه مدت قضای شریح نیز همچون اکثر موارد دیگر از دوره زندگی و حیات او، اختلاف و چندگانگی به چشم می خورد و از 53 تا 75 سال متغیر نوشته شده است. دلایل این روایات

بعد از واقعه کربلا و شهادت امام حسین (ع) توسط کوفیان و سپس اسارت اهل بیت ایشان و فرستاده شدن آنها به کوفه و شام در زمان یزید و اقدامات ننگین او در سالهای بعد، همچون:

وقتی عمر پس از ده سال و چند ماه خلافت، به زخم خنجر غلام ایرانی مغیره -ابولؤلؤ-درگذشت. عثمان پس از چند روز، با حمایتی که از طرف شورای عمر به دست آورده بود، به خلافت برگزیده شد.

شریح در زمان جاهلیت در یمن نزد معاذبن جبل دانش آموخته و مدت 7 سال (از زمان ورود به مدینه-11هـ -تا زمان انتخاب او برای قضا از طرف عمر-سال 18هـ) در شهر مدینه ساکن بود و

در باب اینکه شریح متعلق به کدام سرزمین و ملیتی بوده است، بین تاریخ نویسان، عالمان علم انساب و تذکره نویسان، اختلاف نظر کلی وجود دارد، اما بیشتر منابع متفق القول اند که چندین نسل از