جوان ماندن و شادابی البته علل فراوانی دارد، اما تأثیر ورزش را به عنوان یکی از فاکتورهای اصلی نمی توان انکار کرد.

فردی که به ورزش اعتقاد دارد و مجری این باور است، به وسیله ورزش، یا اقدام‌های پیشگیرانه‌ای جلوی تبعات سوء بدخوابی و کم خوابی را می‌گیرد.

آدمی را گزیر و گریزی از حزن نیست، اما آنکه بتواند فی الفور خود را از چنبره اندوه رها سازد، عاقل‌تر و سالم‌تر است.

نیایش، هنجار طبیعی و کارکرد عملی ایمان است و آثاری چون آرامش وجدان دارد.

آفتاب از مواهب اصلی محیط زیست است. از فعالیت نترسیم، اگر چنین چیزی امکان پذیر نیست، پیاده روی در روزی آفتابی، و لمس طبیعت، ذهن را بر می‌انگیزاند و جسم را جوان و با نشاط می سازد.

انقلاب سلامت باید سرعتی بیش از سرعت فن آوری داشته باشد، در غیر این صورت فن آوری همچنان ویرانگری میکند و سلامت شهری را در بعد جسمی و روحی به مخاطره می‌اندازد.

برای بسیاری از مردان، شغل همه چیز است، و اگر در این مقوله خود را محروم یا ناموفق ببینند، دچار افسردگی و یأس می شوند.

در حالت دلهره و نگرانی فعالیت عصبی زیاد می شود، نظم طبیعی بدن به هم می خورد، ترشح آدرنالین خون و نیز فشارخون افزایش می یابد، که در مواردی پرفشاری سابقه‌دار، ممکن است به ایست قلبی و مرگ منجر شود.

رعایت اصول و موازین در بایدها و نبایدهای تغذیه ای از تغذیه مهم تر است.

بهداشت فردی به معنای نابودی و نابود کردن میکروب و باکتری نیست.