آتش از موی سفیدت نفسی شرم نکرد <br /> از نماز شبتان هیچ کسی شرم نکرد <br /> خانه ای که تپش مدرسه ی ایمان بود <br /> آتش از هر طرفش شعله ی سر گردان بود <br /> شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

پیرمردی و بزرگ همه ی اعصاری <br /> روی جانت اثر کینه ی دشمن داری <br /> بار ها خلوت سجاده ی تان پر پر شد <br /> فرش زیر قدمت سوخت و خاکستر شد <br /> شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

فدای دردِ پنهانت، که تو این گونه آرامی<br /> جهانی مات و مبهوت از تماشای وقارِ تو<br /> دریغا! نقطه ی نوری، در این وادیِ غربت نیست!<br /> از این تصویرِ غم حتی، ملائک داغدارِ تو<br /> شهادت امام صادق...

گلابِ شستشویی غیرِ اشکِ چشمِ مادر نیست<br /> ببارد خون بشوید تا غم از گرد و غبارِ تو<br /> حریمت خلوتِ درد و، نه شمعیّ و نه ایوانی<br /> فقط چندین کبوتر نوحه خوان امشب کنارِ تو<br /> شهادت امام صادق...

خوشه ی انگور، تیره چون دل منصور بود<br /> دانه دانه مرگ را بر لب چشیدن مشکل است<br /> خانه ی آتش گرفته، روضه خوان مادر است<br /> ناله ی  زن  را زپشت در شنیدن مشکل است<br /> شهادت امام صادق علیه السلام...

کوچه‌ها نیمه‌ی شب سوختنت را دیدند <br /> ریسمان‌ها به سراپای تنت پیچیدند <br /> در و دیوار به آشفتگی‌ات لرزیدند <br /> یادگاران سقیفه به غمت خندیدند <br /> شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

در بین کوچه تا که زمین خوردم از جفا<br /> از درد شانه گفته‌ام ای وای مادرم<br /> در سجده بودم و دشمن امان نداد<br /> من داغدار و وارث  مظلوم حیدرم<br /> شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

آتش گرفته خانه‌ی من همچو مادرم<br /> چون لاله زار سرخ به گلزار پرپرم<br /> یادی ز دست بسته‌ی حیدر نموده‌ام<br /> مادر بیا ببین تو دو چشمان انورم<br /> شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

من وارث نگاه مضطرب فاطمه شدم<br /> از یک اشاره برگ و برم درد میکند<br /> جرمم فقط همین که ز نسل پیمبرم<br /> من وارث تمامی اندوه مادرم<br /> شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

زهرا تبارم و نسبم بر نبی رسد<br /> این گونه بود تا که ز کین دیده تر شدم<br /> آتش به خانه‌ام همه از ارث فاطمه است<br /> از کوچه‌ و ز ضرب لگد با خبر شدم<br /> شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد