پس از آنکه چگونگی کسب بصیرت روشن شد، آفات شناخت نیز بایست مورد ارزیابی قرار گیرد. درکِ شناسایی آفات بصیرت از آن رو مورد اهمیت است که

سهل بن حنیف، از سرداران لشکر امام(ع) بود که پس از بازگشت از صفین در کوفه رحلت کرد. او در زمره ی محبوب ترین یاران امیرالمؤمنین(ع) بود. پس از مرگش، علی(ع)،

در هر اجتماعی، اوضاع و احوال مردم، میزان تصمیم گیری های خرد و کلان در عرصه های مختلف می باشد؛ در یک تقسیم بندی، وضعیت افراد را می توان به دو گونه تفسیر نمود:

انسان به حکم فطرت علاقه به ترقی، تعالی و تکامل دارد و چون تعالی وابسته به حرکت است، در نتیجه هر کس بخواهد در مسیر رشد قرار گیرد باید راه خوب را

پیش از این "صبر و استقامت" از مهم ترین مؤلفه های بصیرت بیان شد. اما این مقوله خود باید به عنوان عنصری مستقل مورد بررسی قرار گیرد چه آنکه حضرت امیر،

اولین صفتی که ناحقان متصف به آن هستند، "سعی در تشبه خود به حق" است؛ اینان برای پیشبرد اهداف خود ناچارند، قیافه ی حق به جانب گرفته و

یک پای ثابت بحث بصیرت، دشمن و دشمنی های اوست. این امر واضح است و نیاز به دلیل و برهان ندارد مخصوصاً اینکه از مواطن بصیرت؛ یعنی شبهه و فتنه

در نهج البلاغه راهکارها و راهبردهایی به منظور یافتن بصیرتی نافذ (که ما را در راستا و آستانه ی راه صحیح قرار دهد) ذکر شده است.

نهج البلاغه: گزیده سخنان, نامه ها و حکمت هاى امیرالمؤمنین امام على ابن ابیطالب, ترجمه دکتر سیدمحمد مهدى جعفرى, به همت مؤسسه نشر و تحقیقات ذکر, در سال 1386 منتشر و با عنوان ترجمه برتر کتاب سال جمهورى اسلامى...