با سلام خدمت شما خواهر گرامی خواهر عزیز؛ ضمن تبریک به شما به دلیل خودمدیریتی و خویشتن داری در این مسئله خدمت شما عرض می نمایم که رفتار شما رفتار کاملا معقولی بوده و سکوت شما نیز سکوت بجایی در این مرحله می باشد. در این زمینه رعایت نکاتی که خدمت شما عرض می نمایم حائز اهمیت می باشد: قبل از هر اقدامی از صحت این موضوع به طور کامل اطمینان حاصل نمایید. با فرض درست بودن این موضوع به دنبال علت آن که احتمالا ریشه در روابط زناشویی و روابط عاطفی شما داشته است، باشید (به دلیل اینکه این رفتار با فاصله کمی پس از ازدواج و در شروع زندگی مشترک رخ داده و تصور می شود که این موضوع ریشه در ناکامی وی در ابعاد رابطه ای شما داشته باشد). همچنین از علنی شدن این مسئله با دعوا و مرافه بشدت پرهیز نموده چرا که پس از پی بردن اطرافیان همسرتان مصرتر خواهد شد. توصیه به شما دوست عزیز این است که به جای قهر و دعوا و شکایت با تحمل فشار روانی به خود و زندگی تان فکر کنید و علت آن را جویا گردید. بررسی ابعاد مختلف و ریشه های این مسئله بایستی توسط یک روانشناس انجام گرفته و شما دوست عزیز به تنهایی قادر به حل این مسئله نمی باشید لذا توصیه می شود به صورت حضوری با طرح مسئله در نزد یک روانشناس حوزه خانواده و زوج، در ابتدا علت آن را جویا گردیده و در صدد رفع آن برآیید. در این مدت زمان به هیچ عنوان توصیه به عروسی و آغاز زندگی مشترک نگردیده و اجازه دهید تکلیف این موضوع در زندگی شما به خوبی روشن گردد. پس از برطرف شدن آن و گذشت مدت زمانی از ثبات در این موضوع با مشورت با مشاور و صدور رأی قطعی وی و اطمینان از حصول شرایط اقدام به عروسی و آغاز زندگی مشترک خود نمایید. در شروع مراجعه حضوری شما نزد یک روانشناس باتجربه در حوزه خانواده به صورت انفرادی کفایت نموده و در ابتدا نیاز به مراجعه حضوری هر دوی شما نمی باشد. روانشناس راهکار متناسب با ارجاع همسر شما بدون آگاهی وی از اینکه شما از این موضوع مطلع شده اید را فراهم نموده و با شما در این خصوص همکاری لازم را خواهد داشت. امید است که در این مرحله از زندگی مشترک همسر شما همکاری لازم را در این خصوص نموده و با برطرف شدن این مسئله در این مرحله سرآغاز داشتن یک زندگی سعادتمندانه را برای هر دوی شما فراهم سازد. با آرزوی موفقیت برای شما دوست عزیز