با سلام خواهر گرامی؛ رفتار فرزند شما نتیجه تربیت نادرست شما و احتمالا همسر شما می باشد که تغییر این رفتارها جز با تغییر شیوه تربیتی شما امکان پذیر نمی باشد. به نظر می رسد شما در روابط و نحوه پرورش فرزندنتان دچار افراط گردیده و توجه بیش از اندازه شما و همسرتان به وی و جامه عمل پوشانیدن خواسته های وی (حتی در محدوده روابط شما و همسرتان) به نوعی اجازه دخالت در بسیاری از امور نامربوط را به وی داده و نتیجه آن رفتار کنونی فرزندتان می باشد که چنانچه نسبت به تغییر این شیوه تربیتی اقدامی حاصل نگردد در آینده شما و همسرتان را با مشکلات جدی مواجه خواهد ساخت. در اینجا به شما دوست عزیز عرض می نمایم که هرگونه تنبیه بدنی و پرخاشگری با فرزند عزیزتان رفتاری کارآمد و مؤثر در جهت تغییر نبوده و چه بسا مشکلاتی (نظیر لجاجت، پرخاشگری، اضطراب و افسردگی و ...) را در وی بهمراه داشته و به هیچ عنوان توصیه نمی گردد. مؤثرترین رفتار در زمان حاضر ترک هرگونه تلاش از جانب شما می باشد. به عبارتی شما و همسرتان در حال حاضر توصیه به انجام هیچ گونه رفتاری چه مثبت و چه منفی در مقابل فرزندتان نمی گردید (نوعی رفتار خنثی). انجام هرگونه رفتار همراه با توجه و یا بالعکس رفتارهای متنبهانه در وی نتیجه نداده و توصیه نمی گردد. شما و همسرتان در مدتی از زمان توصیه به پرداختن یک زندگی زناشویی و خانوادگی صحیح و مؤثر با یکدیگر گردیده و تنها موظف هستید که نیازهای اولیه (خوراک، پوشاک و تفریح) فرزند خود را بدون هیچ گونه افراط برآورده ساخته و از هر گونه توجه، حرف شنوی، درخواست نظر و عقیده راجع به موضوعات مختلف و از آن طرف داد زدن، تنبیه بدنی و ... اجتناب نموده و مدتی فرزند خود را ناظر بر زندگی خانوادگی خود و همسرتان قرار دهید. البته این امر مستلزم آن است که شما و همسرتان به نحو مطلوب و مؤثر روابط زناشویی و خانوادگی برقرار نموده و با دقت کافی نسبت به روابط خود از انجام رفتارهای نادرست پرهیز نموده و به انجام رفتارهای مؤثر در روابط خود قوت بخشید. چنانچه شما و همسرتان دارای رابطه ای مفید و مؤثر به لحاظ خانوادگی شوید فرزند شما نیز به حدو حدود خود واقف گردیده و از تربیت سالم و صحیحی برخوردار خواهد گردید. طبق قول روانشناسان فرزند شبیه رابطه پدر و مادر خویش گردیده و از نوع این رابطه تربیت و پرورش می یابد. چنانچه پدر و مادر وی از رابطه مطلوبی برخوردار باشند فرزند دلبندشان به سلامت روح و روان و شخصیت پرورش یافته و بالعکس چنانچه رابطه پدر و مادری نامطلوب و مخرب باشد فرزند آنها دچار آسیب های جدی روانی و شخصیتی خواهد گردید. بنابراین رابطه والدین تأثیر تعیین کننده ای بر سلامت شخصیت کودک داشته و به جرأت می توان گفت که نوع رابطه آنها مسیر زندگی آینده کودک را تعیین خواهد نمود. امید است شما دوست عزیز و همسر عزیزتان با اصلاح و بهبود رابطه یکدیگر مسیر رشد مطلوب را برای فرزند دلبندتان هموار ساخته و با داشتن یک رابطه مؤثر، آینده ای پرثمر و درخشان برای فرزند خود رقم بزنید. با آرزوی موفقیت و سربلندی برای شما