باسلام. نمی توان ایشان را به خاطر رفتارشان سرزنش کرد. این استدلال، برای شما پذیرفتنی است که چون شرایط خلقیتان خوب نبوده است، مدتی با ایشان برخورد نامناسبی داشته اید، اما دلیلی ندارد که دوستتان هم این استدلال شما را بپذیرد. او مدتی از شما ضربه خورده است و احتمالاً برخوردها و تعامالات نامناسبی را از جانب شما دریافت کرده است. یک آسیب جسمی که به بدن وارد می شود،‌ زخمی ایجاد می کند که ممکن است مدت ها زمان ببرد تا ترمیم شود و حتی ممکن است بعد از ترمیم،‌ تا آخر عمر، اثری از آن بر روی پوست، باقی بماند. ضربه های عاطفی و روانشناختی ما نسبت به یکدیگر هم گاهی چنین حالتی پیدا می کند. شاید برخورد نامناسب شما با دوستتان برای آن دوره ی کوتاه که خلقتان مناسب نبوده است، به نظر شما به چشم نیاید و موضوع مهمی تلقی نشود. ولی احتمالاً این موضوع، ضربه ی خلقی و عاطفی شدیدی را به دوستتان وارد کرده است که نمی توان انتظار داشت آسیب ناشی از آن به این زودی ترمیم شود. البته این به این معنی نیست که شما مجبورید که با او قطع رابطه کنید. احتمال برقراری مجدد این رابطه نیز هست، هرچند که در این صورت هم نمی توان امید زیادی داشت که کیفیت رابطه، همانند سابق شود. به طورکلی، من به عنوان یک روانشناس، هیچ تضمینی در مورد کیفیت آینده ی رابطه ی شما نمی توانم بدهم؛ نه می توانم به طور قطع بگویم که رابطه ی شما مثل اول خواهد شد و نه می توانم خلاف این موضوع را به طور قطع مطرح کنم. این موضوع، بستگی به شرایط مختلفی دارد که بخشی از آن در اختیار و کنترل شما هست و بخشی از آن خارج از کنترل شما است. و اما در مورد کاری که شما می توانید در حال حاضر انجام دهید: توصیه ی من این است که از اصرارهای بیجا و افراطی برای برقراری رابطه به شکل قبلی،‌ خودداری کنید. دوستتان به درستی اشاره کرده بود که این اصرارهای بیجا فقط به تحقیر شدن شما منجر خواهد شد و حتی ارزش شخصیتی شما را در نزد او کمتر خواهد کرد. اینطور که مشخص است، ایشان تأکیدی به قهر یا قطع رابطه ی کامل نداشته اند، بلکه فقط از صمیمی شدن مجدد، اجتناب می کنند. بنابراین شاید بهتر باشد که فعلا با ایشان یک دوستی عادی (نه لزوماً صمیمانه) داشته باشید. این حالت، هم مانع قطع رابطه ی کامل و اجتناب افراطی ایشان از شما خواهد شد و هم اینکه فرصت و زمانی را فراهم می کند تا ضربه ی عاطفی قبلی که از شما خورده اند،‌ ترمیم شود. شاید بعد از مدتی که به عنوان دو دوست عادی با یکدیگر تعامل داشته باشید، مجدداً جایگاه شما در ذهن ایشان تقویت شود. هرچند که تضمینی برای این موضوع نیست. نکته ی بسیار مهم دیگری که لازم است به آن توجه داشته باشید، این است که شما و دوستتان در شرایط سنی بسیار حساسی قرار دارید. در این دوره ی سنی، برای بسیاری از افراد، این حالت پیش می آید که تغییراتی بی سابقه در اکثر قریب به اتفاق معیارها و ارزشهایشان بوجود می آید. یکی از این تغییرات هم معیارهای فرد برای انتخاب دوست است. بنابراین این احتمال نیز وجود دارد که واقعاً معیارهای دوست شما در مورد انتخاب دوست و رفیق، تغییر کرده باشد. یعنی در دوره ی کودکی و نوجوانی، شما کسی بودید که تطابق کاملی با معیارهای ایشان برای یک دوست صمیمی داشته اید، اما ممکن است که اکنون دیگر هیچ تطابقی با معیارهای جدید ایشان نداشته باشید. البته این فقط یک احتمال است. اگر این احتمال درست باشد، اصرار بیش از حد شما برای صمیمی شدن با ایشان، یک بازی از پیش باخته است. هرچند که در این شرایط هم می توانید یک دوستی عادی و رضایت بخش داشته باشید.