ناشناس
با سلام مگه خانواده این نست که بتونیم با هم مشورت کنیم...
با سلام مگه خانواده این نست که بتونیم با هم مشورت کنیم با سلام من خیلی احساس تنهای میکنم به کسی نیتونم اعتماد داشته باشم حتی اگر مشکلی برام پیش بیا که واقعا اومده به جای اینکه به خانوادم بگم به غریبه ها میگم اعتما به نفسم خیلی پایینه خیلی عصبی و زودرنج هستم خیلی فراموشکار شدم حتی موقع حرف زدن بعضی از کلامات رو یادم میره با به جای اون کلمه میگم چیز با اینکه تحصیلات دارم ولی انگار هیچی رو بلد نیستم انگار قدرت حرف زدن یا پیشنهاد دادن رو ندارم پدرم یه چند باری از اینکه زود عصبی میشم یا اینکه به قول خودش نمیتونم کسی رو راهنمایی کنم زده تو سرم رابطه خوبی هم با خانوادم ندارم بودن با کسای دیگه رو بیشتر با خانوادم ترجیح میدم لطفا بگید مشکل اخلاق منه؟
مشاور: سیدحبیب اله احمدی
باسلام. مسئله ی اصلی در مورد شما فهمیدن این موضوع نیست که شما مقصر هستید یا خانواده، بلکه مسئله ی اصلی این است که شما دچار یکسری احساسات منفی نسبت به خودتان و خانواده تان هستید و باید به دنبال راه حلی برای حل پایدار و رضایت بخش این احساسات باشید. مطمئناً برای دستیابی به این هدف، حساب باز کردن روی تغییر اعضای خانواده و رفتارهایشان به نتایج ناکام کننده ای خواهد انجامید، زیرا هیچ انسانی قدرت این را ندارد که تمام خصوصیات روانشناختی و رفتاری اطرافیان خود را آنطور که می خواهد کنترل کند. به علاوه بعضی از رفتارهای ناشایست و ناکام کننده ای که بعضی از اطرافیانمان با ما دارند، واقعاً از روی خصومت و با هدف آزار رساندن به ما نیست بلکه هزاران دلیل می تواند چنین رفتارهایی را تبیین کند. بسیاری از این دلایل هم به عوامل فرهنگی، پویایی های شخصیتی و به طور کلی مواردی مربوط می شود که دیگر به نوعی در الگوهای رفتاری و مَنشی این افراد، نهادینه شده و نمی توان انتظار تغییر زیادی از آن ها داشت. بنابراین بهترین واکنش در چنین مواردی این است که سطح انتظارات خودمان را از نحوه ی واکنش دیگران نسبت به خودمان پایین بیاوریم و آن ها را همانطور که هستند بپذیریم. با چنین بینشی رفتارهای دیگرن، تاثیرات منفی کمتری روی خلق ما خواهند داشت. البته این به معنای حل مسئله نیست. حل مسئله در گروی این است که شما برای تغییر خلقتان روی عوض شدن دیگران حساب نکنید بلکه روی عوض کردن الگوهای فکری، رفتاری و خلقی خودتان تمرکز کنید. تمام مسائلی که شما مطرح کردید، مسائل قابل حلی هستند به شرطی که مهارت های شناختی و رفتاری خود را در زمینه های مختلف، ارتقا دهید. مخصوصاً با یادگیری بعضی از مهارت های مدیریت افکار و تمرین های رفتاری مربوط به آن ها، میزان آرامش شما در موقعیت های مختلف افزایش خواهد یافت و تسلط روانشناختی بیشتری در روابط با دیگران و نشان دادن مهارت هایتان پیدا خواهید کرد. بهترین راه حل برای یادگیری این مهارت ها کارکردن تحت نظر یک مشاور یا روانشناس، طی جلسات حضوری است، مخصوصاً جلسات مشاوره، بهترین و ایمن ترین فضا برای صحبت از مسائل و مشکلات عمیق شخصی است. در چنین فضایی از یکسو ضمن حفظ رازداری و محرمانه بودن اطلاعاتتان، صحبت ها و دغدغه های شما درک می شود و با شما همدلی می شود و از سوی دیگر، به شما کمک می شود تا به صورت گام به گام به کسب مهارت های لازم برای حل مسائلتان بپردازید. اگر در شهر اصفهان ساکن هستید می توانید اطلاع دهید تا مشاور مناسبی را که دارای تخصص مرتبط با مسئله ی شما باشد، معرفی نمایم اما اگر امکان مراجعه به مشاور را ندارید شما را به مطالعه ی یک کتاب کاربردی در این زمینه دعوت می کنم: "هیچ چیز نمی تواند ناراحتم کند" تالیف دکتر آلبرت الیس.