باسلام. احساسات و افکاری که شما دچار آن شده اید، تا حد زیادی به دوره ی سنی حساسی مربوط می شود که در حال تجربه ی آن هستید. دوران نوجوانی، مخصوصاً در سنینی که شما قرار دارید، دوره ی بسیار حساسی در زندگی محسوب می شود و با تغییرات و تحولات یکباره و ناگهانی روانشناختی و جسمانی زیادی همراه است. معمولاً عموم مردم فقط به تغییرات جسمانی یک نوجوان توجه می کنند در حالیکه یک نوجوان، بیش از تغییرات جسمی، دچار تغییرات عمیق روانشناختی می شود. در این سن، درک فرد نسبت به دوره ی کودکی از خودش، دیگران و جهان پیرامونش بسیار گسترده تر می شود و ذهن فرد، در آرمان گراترین حالت خود نسبت به تمام دوره های سنی دیگر، قرار می گیرد. یعنی ذهن یک نوجوان ، دائماً به حالات آرمانی همه چیز فکر می کند از جمله خودش، دیگران، اجتماع، حکومت و ... . گاهی وقت ها این تفکر آرمان گرایانه نسبت به خود، منجر به احساس سرخوردگی و افت عزت نفس و اعتماد به نفس می شود. چون هرانسانی بلاخره متشکل از مجموعه ای از نقاط ضعف و قوت است اما در نظر گرفتن این بینش در دوره ی نوجوانی، به سبب خصوصیات روانشناختی خاص این دوره، بسیار دشوار است. ذهن یک نوجوان، از یکسو به تصویر واضحی از "من ایده آل" خود دست می یابد. یعنی تصویری از بهترین چیزی که می تواند باشد. و از سوی دیگر ذهن او نقاط ضعف حال حاضرش را مورد ارزیابی قرار می دهد. نتیجه ی این نوع نگاه کردن این است که نوجوان می بیند بین "من آرمانی" و "من واقعی" حال حاضر او تفاوت از زمین تا آسمان است. در نتیجه، هر فردی در این شرایط، دچار احساس سرخوردگی و ناامیدی می شود. این شیوه ی تفکر برای یک فرد بزرگسال، به عنوان یک الگوی فکری ناسالم محسوب می شود که نیازمند درمان است ولی برای یک نوجوان، امری غیرعادی نیست و به تدریج هم تعدیل خواهد شد. من از شما انتظار ندارم که در این سنین بتوانید الگوی ذهنی یک فرد بزرگسال را داشته باشید زیرا اساساً کیفیت ساختارهای روانشناختی یک نوجوان با یک بزرگسال، خیلی متفاوت است هرچند که مبنای ساختار ذهنی یک فرد بزرگسال، از دوره ی نوجوانی پایه ریزی می شود. اما همینکه شما بدانید که منشا این آشفتگی های فکری و احساسی کجاست، خود این بینش می تواند شما را بسیار آرام کند. همچنین سعی کنید بین آرمان ها و واقعیت، تعادل برقرار کنید. یعنی از یک سو اهداف بلند برای خودتان در نظر داشته باشید ولی از سوی دیگر، انتظارات جزمی و مطلق برای تحقق صد درصد آن اهداف، آن هم درکوتاه مدت، نداشته باشید. شاید مطالعه ی یک کتاب بسیار مفید، علمی و کاربردی که در عین حال به زبان ساده ای هم نگارش شده است بتواند به شما کمک کند که از همین سنین، بتوانید الگوهای فکری، هیجانی و رفتاری پخته ای را در خودتان پایه ریزی کنید. کتاب پیشنهاد من: "زندگی عاقلانه" تالیف دکتر آلبرت الیس.