باسلام. شاید بهترین گزینه برای شما در حال حاضر، مراجعه به یک روانشناس بالینی باشد. معمولاٌ سنجشی که توسط یک روانشناس بالینی مجرب انجام می گیرد هم به لحاظ وقتی که برای سنجش گذاشته می شود و هم به لحاظ ابزارهای مورد استفاده، بسیار جامع تر از سنجشی است که توسط یک متخصص مغز و اعصاب یا روانپزشک صورت می گیرد. بنابراین شاید بهتر باشد برای قضاوت در مورد اینکه آیا هنوز هم به مصرف دارو نیاز دارید یا خیر و آیا مشکل شما بدون درمان دارویی هم قابل حل هست یا خیر، به یک روانشناس بالینی مجرب (حداقل دارای مدرک کارشناسی ارشد) مراجعه نمایید. البته من از صحبت هایتان دقیقاٌ متوجه نشدم که اختلال تشخیص داده شده برای شما چه اختلالی است. چون استرس، یکی از حالات همراه با انواع اختلالات مخصوصاٌ اختلالات اضطرابی است. بسیاری از اختلالات اضطرابی که در درجات خفیف تا متوسط باشند را می توان با روان درمانی و بدون استفاده از دارو درمان کرد. آن هم نه به مدت چندسال بلکه شاید به مدت چندماه پیگیری مستمر درمان و انجام پیگیرانه ی تکالیف و راهبردهای درمانی. اما گاهی شدت اضطراب ها به قدری بالا است که درمان روانشناختی و غیردارویی نمی تواند به تنهایی اثربخش باشد. در چنین مواردی بهتر است درمان دارویی با کنترل مکانیزم های فیزیولوژیک بدن، سطح استرس و اضطراب را پایین آورد تا فرد برای درمان روانشناختی آماده شود. بنابراین بازهم تأکید می کنم تشخیص اینکه "آیا در حال حاضر، شما می توانید به درمان دارویی ادامه ندهید و صرفاٌ با رواندرمانی بدون مصرف دارو مشکلتان را درمان کنید"، با یک مصاحبه ی تشخیصی جامع توسط یک روانشناس بالینی امکان پذیر است. البته اگر تشخیص روانشناس این بود که در کنار رواندرمانی به مصرف دارو هم ادامه بدهید بازهم لازم نیست خودتان را نگران کنید. زیرا اولاٌ در صورت پیگیری درمان روانشناختی، بهبودی اختلال شما خیلی تسریع خواهد شد و در صورت درمان، دیگر نیازی به مصرف دارو هم نخواهید داشت. ثانیاٌ این را بدانید که اختلالاتی مثل اضطراب و ... اختلالات تماماٌ روانشناختی نیستند بلکه هرکدام با حالات فیزیولوژیک خاصی همراه هستند. مخصوصاٌ در مورد درجات شدید اضطراب، بسیاری از تنظیمات بیوشیمیایی بدن به هم می خورد و مصرف دارو با این هدف انجام می شود که این تنظیمات به حالت تعادل خود بازگردند. اگر اختلال شما صرفاٌ اضطراب باشد و مخصوصاٌ مواردی مثل وسواس های فکری- عملی نباشد، به احتمال زیاد، با دنبال کردن یک روان درمانی مناسب به طور جدی و با پشتکار، طول دوره ی دارو درمانی شما هم خیلی طولانی نخواهد شد زیرا اضطراب و استرس، فی نفسه (به شرطی که حالت ثانویه ی اختلالی دیگر نباشند) مسائل غیرقابل درمانی نیستند و با یک دوره ی رواندرمانی و دارودرمانی موفق، به احتمال زیاد به طور موفقی درمان خواهند شد.